ΕΛΛΑΔΑ: ΧΩΡΑ ΚΕΝΟΤΟΜΙΑΣ

Μία από τις πιο πετυχημένες γελοιογραφίες του Αρκά έλεγε: «Είναι μεγάλη τύχη να γεννηθείς Έλληνας και είναι μεγάλη τύχη να πεθάνεις Έλληνας. Το ενδιάμεσο όμως, είναι μεγάλη ατυχία».

Όσοι μένουν εντός της ελληνικής επικράτειας και έχουν τη δυνατότητα να χρησιμοποιούν το πολύτιμο εργαλείο της σκέψης έχουν διαπιστώσει εδώ και χρόνια την πικρή σοφία της παραπάνω ρήσης. Γνωρίζουμε ότι η τραγική οικονομική κατάσταση της χώρας έχει επισκιάσει τα πάντα και αποτελεί δικαίως το μείζον πρόβλημα των πολιτών, αλλά είναι γεγονός ότι οι ρίζες του κακού επεκτείνονται πολύ πιο πέρα από τη σφαίρα της οικονομίας. Δυστυχώς, η Ελλάδα δεν αντιμετωπίζει μόνο τις πολύπλευρες συνέπειες της οικονομικής κρίσης που άλλαξαν δραματικά τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων και έφεραν μπροστά μας εικόνες μαζικής φτώχειας και γενικευμένης εξαθλίωσης.

Θεωρώ ότι ήρθε η στιγμή να κάνουμε μία φιλότιμη προσπάθεια για να αφήσουμε τα νούμερα και τις πολιτικές ακραίας λιτότητας στην άκρη και να εξετάσουμε βαθύτερα την ελληνική κοινωνία όπως αυτή καθρεφτίζεται στα υπόλοιπα θέματα. Μέσω του hitandrun.gr θα παραθέσω μία σειρά από κείμενα και ενδεικτικά στοιχεία που αποδεικνύουν την ακατανόητη συντήρηση και την παλαιολιθική αντίληψη της ελληνικής κοινωνίας σε καίρια ζητήματα που σχετίζονται με τα ανθρώπινα δικαιώματα, τις ατομικές ελευθερίες, το σεβασμό στο διαφορετικό, την απονομή δικαιοσύνης, το σωφρονιστικό σύστημα και την ελευθερία του Τύπου.

Η σύγκριση της Ελλάδας θα γίνει, αναγκαστικά, σε σχέση με τις υπόλοιπες χώρες της Ευρωζώνης. Όχι επειδή στοχεύω να παρουσιάσω την αστεία νεοφιλελέ ψευδαίσθηση ότι αυτές οι χώρες είναι ο επί γης παράδεισος και το απόλυτο πρότυπο (αντιθέτως η αποκρουστική Ευρώπη του 2015 είναι πιο σάπια από ποτέ και προσανατολισμένη αποκλειστικά στην ευημερία των αριθμών αφού πετάει στον κάδο των σκουπιδιών ολόκληρες γενιές και συνεργάζεται απροκάλυπτα με ναζί στην Ουκρανία για να εξυπηρετήσει τους σκοπούς της), ούτε γιατί υπάρχει έστω και η παραμικρή διάθεση να διαστρεβλώσω την αφόρητη πραγματικότητα που ζούμε, ή να υποβαθμίσω την πολλαπλή επίδραση της οικονομίας στην καθημερινότητα μας, αλλά για να καταδείξω το ελληνικό κοινωνικό χάλι σε σχέση με τις χώρες που πιστεύουμε ότι είμαστε «πιο κοντά».

Στην Ελλάδα του 2015, που υποτίθεται ότι βαδίζει για «πρώτη φορά αριστερά», υπάρχει ακόμα νόμος περί βλασφημίας, που προβλέπει ποινές φυλάκισης μέχρι και 2 έτη, όπως υπάρχει και κόσμος που κάνει δέηση για να βρέξει. Στη σύγχρονη Ελλάδα, που θέλει να πιστεύει ότι κρατάει αναμμένη τη δάδα του πολιτισμού, ματαιώνεται η θεατρική παράσταση «Corpus Christi», μετά από φλογερές ανακοινώσεις της Ιεράς Συνόδου γιατί προσβάλλει τα θεία και καταδικάζονται άνθρωποι στα δικαστήρια γιατί τόλμησαν να φτιάξουν μία σατιρική σελίδα στο facebook για ένα καλοσυνάτο μουσάτο γέροντα. Στην πολιτισμένη Ελλάδα συλλαμβάνονται δημοσιογράφοι που τόλμησαν να δημοσιεύσουν μία λίστα, που υποτίθεται ότι την έψαχνε σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος της χώρας στην αέναη προσπάθεια για πάταξη της φοροδιαφυγής και καπνιστές οδηγούνται με χειροπέδες στα κρατητήρια καθημερινά γιατί τόλμησαν να έχουν πάνω τους 1 γραμμάριο φούντας.

Αριστεροί, κεντρώοι, δεξιοί, νέοι, μεσήλικες και γέροι πολιτικοί μιλάνε με πάθος στα τηλεοπτικά κανάλια και στην αίθουσα της Βουλής για την επιτακτική αναγκαιότητα μεγάλων μεταρρυθμίσεων που θα δώσουν την απαραίτητη ώθηση στην ελληνική οικονομία, αλλά την ίδια ώρα πασχίζουν να αποτρέψουν κάθε υποψία κοινωνικής αλλαγής. Στην Ελλάδα θέλουμε να αλλάξουμε τα πάντα με ένα πραγματικά πρωτοποριακό και συνάμα ελληνικό τρόπο: Χωρίς να αλλάξουμε τίποτα. Είναι φανερό ότι κάπου έχουμε μπερδέψει την ασυδοσία με την ελευθερία. Οι Έλληνες νομίζουν ότι είναι ελεύθεροι, ανεξάρτητοι και ασυμβίβαστοι επειδή μπορούν να παρκάρουν τα αυτοκίνητα τους όπου γουστάρουν ή να πετάνε τα σκουπίδια τους όπου θέλουν.

Είναι γεγονός ότι η Ελλάδα δεν ξεκινάει από την ίδια αφετηρία, δεν έχει τις ίδιες εμπειρίες, ούτε τις ίδιες παραστάσεις με την υπόλοιπη Ευρώπη. Για παράδειγμα, η Ελλάδα δεν γνώρισε ούτε την Αναγέννηση, ούτε τον Διαφωτισμό, ούτε καν τη βιομηχανική επανάσταση. Αυτό είναι μία πραγματικότητα, μόνο που στο πέρασμα του χρόνου έχει μετατραπεί σε μία βολικότατη δικαιολογία που καταλήγει να τροφοδοτεί το τέρας του σκοταδισμού. Δεν γίνεται να υπάρχουν ακόμα άτομα που πιστεύουν ότι ευθύνεται η περίοδος της τουρκοκρατίας για την ακατανόητη καθυστέρηση στην απονομή της ελληνικής δικαιοσύνης ή ότι φταίει η γερμανική κατοχή για το πανάρχαιο ελληνικό σωφρονιστικό σύστημα.

Τα νούμερα είναι αποκαλυπτικά: Το 50% των δικαστικών αποφάσεων στην Ελλάδα επιβάλλει καθείρξεις 5-20 ετών, την ίδια ώρα που στη Γερμανία μόνο το 4% των αποφάσεων επιβάλλει ποινές 5-15 ετών. Το μακρινό 1905 η Γαλλία αποφάσιζε να διαχωρίσει οριστικά το κράτος από την εκκλησία ενώ στην Ελλάδα του 2015 ακόμα φοβόμαστε να το συζητήσουμε δημόσια. Η Ολλανδία με 17 εκατομμύρια πληθυσμό έχει 90 ισοβίτες στις φυλακές της και η Ελλάδα των 10 εκατομμυρίων έχει 979 ισοβίτες. Πιστεύω ότι ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί πως κάθε απόπειρα σύγκρισης είναι μάταιη και κάθε απόπειρα σύγκλισης είναι αδιανόητη.

Η συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας όχι μόνο δεν είναι έτοιμη να επιχειρήσει το πνευματικό άλμα που απαιτείται για να πετύχει μία τολμηρή κοινωνική μεταρρύθμιση, αλλά επιμένει να ισορροπεί ανάμεσα σε κωμικές θεωρίες συνωμοσίας και τα παλαιολιθικά κατάλοιπα του μετεμφυλιακού κράτους. Για παράδειγμα, ενώ όλα τα στοιχεία της τελευταίας δεκαετίας φωνάζουν ότι πρέπει να παρθούν άμεσα μέτρα για την αποσυμφόρηση των ελληνικών φυλακών, δηλαδή να ελαχιστοποιηθεί η μεσαιωνική τακτική της προφυλάκισης, να εφαρμοστούν εναλλακτικές μορφές τιμωρίας, να μειωθούν συνολικά οι ποινές και να αποποινικοποιηθούν τα ελαφριά ναρκωτικά, η κυρίαρχη αντίληψη παραμένει το μπατσικό απόσταγμα σοφίας που συνοψίζεται στη ρήση «εμείς (οι αστυνομικοί) τους πιάνουμε, εσείς (οι δικαστές) τους αφήνετε».

Το επόμενο κείμενο θα είναι αφιερωμένο στο σωφρονιστικό σύστημα (που, δυστυχώς, ήρθε ξανά στην επικαιρότητα μετά τα αιματηρά γεγονότα του Κορυδαλλού) και στην ελληνική νομοθεσία που επιμένει να γεμίζει τις φυλακές, παρά τις ενθουσιώδεις δηλώσεις και τα μεγαλεπήβολα σχέδια των εκάστοτε κυβερνήσεων…  

(κείμενο του Δήμου Βοσινάκη απο http://www.hitandrun.gr/ellada-chora-kenotomias/)