Ένας νέος κύκλος δημοσίου διαλόγου έχει ανοίξει με την ανακοίνωση των νέων μέτρων που έχει αποφασίσει να πάρει η ντόπια τρόικα για να δείξει στην ξένη τρόικα ότι η χώρα τηρεί τις δεσμεύσεις της κατά γράμμα.
Τα παρακάτω ερωτήματα, και κυρίως οι απαντήσεις τους, δεν έχουν να προσφέρουν κάτι καινούριο σε όσους έχουν καταλάβει το παιχνίδι, απλά θεωρήσαμε ότι είναι καλό να τα συγκεντρώσουμε σε ένα κείμενο. Ας ξεκινήσουμε:
-) Αυτό είναι το τελευταίο πακέτο σκληρών μέτρων για την Ελλάδα;
Φυσικά και όχι. Μετά το μνημόνιο χρειάστηκε το μεσοπρόθεσμο, μετά το μεσοπρόθεσμο χρειάστηκε το μνημόνιο 2 και στο ενδιάμεσο είχαμε μπόλικες έκτακτες εισφορές και βαρβάτα χαράτσια. Η ιστορία επαναλαμβάνεται διαρκώς. Αν η κυβέρνηση μπορέσει να εξοικονομήσει 11,5 δις, ή 15,5 δις στην επόμενη διετία εξαιτίας της πλήρης εφαρμογής των μέτρων (πράγμα αδύνατο, αλλά λέμε τώρα), τότε θα χάσει τουλάχιστον τα μισά, πάλι εξαιτίας των ίδιων μέτρων. Τα ασφαλιστικά ταμεία θα διαλυθούν, η ανεργία θα φτάσει σε αστρονομικά επίπεδα (και σε λίγο αντί να μετράμε την ανεργία θα μετράμε την εργασία), η ύφεση θα βαθύνει ακόμη περισσότερο και η εσωτερική αγορά θα στερέψει από χρήμα. Το μόνο σίγουρο με τα νέα μέτρα, όπως και με όλα τα νέα μέτρα, είναι ότι θα χρειαστούν νέα μέτρα για να καλύψουν τις τρύπες από τα προηγούμενα νέα μέτρα.
-) Η εφαρμογή του νέου πακέτου βοηθάει την ελληνική οικονομία να ανακάμψει και να μειώσει τα προβλήματα της;
Φυσικά και όχι. Η Ελλάδα εδώ και 2-3 χρόνια στοχεύει, συνειδητά, να ισοπεδώσει την οικονομία της, να μειώσει το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν της, να θάψει την πραγματική οικονομία της και να φτωχύνει σαν χώρα για να μπορέσει μετά να περάσει σε περίοδο "ανάπτυξης". Αυτή είναι η περιβόητη "ανάπτυξη" που ονειρεύονται οι ντόπιοι και ξένοι καρχαρίες, αυτό είναι το μοναδικό αναπτυξιακό μοντέλο που θα δώσει την ευκαιρία στο στρατόπεδο των από πάνω να αυξήσει τα κέρδη του και ταυτόχρονα να εδραιώσει την κυριαρχία του σε αυτή τη γωνιά του πλανήτη. Είναι πολύ εύκολο για τους θεωρητικούς του νεοφιλελευθερισμού και της ακραίας λιτότητας να παπαρολογούν επί ώρες για να τονίσουν την αναγκαιότητα να κοπούν π.χ. οι δαπάνες στην υγεία και την παιδεία. Το θέμα είναι πως οι δαπάνες για αυτούς δεν προκύπτουν από μείωση στις αποδοχές των καθηγητών ή από πιο φτηνά φάρμακα. Έχουμε φτάσει στην εποχή που κλείνουν σχολεία και νοσοκομεία και όσοι δεν έχουν λεφτά για να αγοράσουν φάρμακα πεθαίνουν. Για όσους δεν το κατάλαβαν ακόμα, εμείς είμαστε οι δαπάνες που πρέπει να κοπούν για να σώσουμε την πλουτοκρατία.
-) Οι έλληνες πολίτες που είναι στα πρόθυρα της εξαθλίωσης είναι ενάντια στα νέα μέτρα;
Φυσικά και όχι. Πολύ συχνά, κάνουμε το λάθος να θεωρούμε πως όσοι έχουν πληγεί από την πολιτική που εκπορεύει το ΔΝΤ και οι υπάλληλοι του, είναι πρόθυμοι να αγωνιστούν ή θέλουν να αλλάξουν την εις βάρος τους κατάσταση. Ας τελειώνουμε με αυτό το παραμύθι. Μία μεγάλη μερίδα συνανθρώπων μας δεν πρόκειται να κάνει το παραμικρό για να βγούμε από το αδιέξοδο. Αντιθέτως, επιδοκιμάζει τα εγκλήματα μέσω της ψήφου, ψάχνει προστάτες στο πρόσωπο των ναζί, συνεργάζεται με την αστυνομία, συκοφαντεί τα πιο ευάλωτα κομμάτια της κοινωνίας (βλέπε μετανάστες και οροθετικές πόρνες) και είναι πρόθυμη να υποκύψει σε κάθε είδους εκβιασμό. Αν στις επόμενες εκλογές τους εγγυηθεί κάποιος μία σύνταξη 300-400-500 ευρώ, αλλά με την Ελλάδα μέσα στην Ευρωζώνη, αν τα κυρίαρχα ΜΜΕ ξεκινήσουν την γνωστή καταστροφολογία, αν τους πούνε σκάστε και υπακούστε, θα ενδώσουν χωρίς τον παραμικρό δισταγμό. Αγαπάνε τις αλυσίδες τους και δεν θέλουν να τις βγάλουν.
-) Μα όλοι αυτοί οι επιστήμονες, οι καθηγητές, οι πολιτικοί, οι δημοσιογράφοι, οι διπλωμάτες, οι οικονομολόγοι, οι αναλυτές κάνουν λάθος; Είναι δυνατόν να πέφτουν τόσο έξω;
Ασφαλώς και ναι. Δεν υπάρχει κανένας άνθρωπος που να μπορεί να επιχειρηματολογήσει υπέρ των πολιτικών ακραίας λιτότητας γιατί όντως θεωρεί ότι στο τέλος τους, σε 10-20 χρόνια απο τώρα, θα μας οδηγήσουν σε ένα καλύτερο αποτέλεσμα. Όσοι το επιχειρούν γίνονται αυτομάτως ρεζίλι αφού ξεστομίζουν ατάκες τύπου Βενιζέλου "ότι πτωχεύουν οι πολίτες δεν σημαίνει ότι πτωχεύει η χώρα", ή τύπου Στουρνάρα "δεν γίναμε Αργεντινή ακόμα". Μόνο όσοι έχουν τεράστια οικονομικά οφέλη, μόνο όσοι αμείβονται πλουσιοπάροχα, μόνο όσοι γλύφουν τα αρχίδια των αφεντικών τους, μόνο όσοι έχουν εργασιακή σχέση με το ΔΝΤ και τα κάθε είδους τσιράκια του μπορούν να δηλώνουν αισιόδοξοι για το μέλλον. Μόνο όσοι υπηρετούν τα συμφέροντα των τραπεζών, των εφοπλιστών και των εθνικών εργολάβων αναλαμβάνουν το θεάρεστο έργο της υπεράσπισης μίας τόσο καταστροφικής πολιτικής. Μόνο που μερικές χιλιάδες άτομα, θα συνεχίσουν να διαστρεβλώνουν την αλήθεια, να σκορπάνε ψέματα και να κάνουν το άσπρο μάυρο, όσοι οι υπόλοιποι καθόμαστε και τους ανεχόμαστε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου