ΕΠΕΛΑΣΗ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ

Εκεί που νομίζαμε ότι τίποτα "πολύ" σημαντικό δεν μπορεί να συμβεί μέσα στο ελληνικό καλοκαίρι της ραστώνης, είχαμε κάποια γεγονότα τις τελευταίες μέρες που μας ανάγκασαν να αλλάξουμε άποψη.

Βασικά δεν ήταν τόσο τα γεγονότα, όσο οι προεκτάσεις τους και ο τρόπος που παρουσιάζονται. Η σύλληψη του Νίκου Μαζιώτη και το υπερθέαμα περί τρομοκρατίας από τα καθεστωτικά ΜΜΕ, που βρίσκονται σε άψογη και 24ωρη συνεργασία με την Αντιτρομοκρατικη ήταν κάτι αναμενόμενο. Ακόμα και αν η λέξη τρομοκρατία δεν ακούστηκε ούτε μία φορά με αφορμή τους συνεχόμενους βομβαρδισμούς του Ισραήλ στη Γάζα, ακόμα και αν η λέξη τρομοκρατία δεν χρησιμοποιήθηκε ούτε μία φορά για να περιγράψει τον θάνατο παιδιών και αμάχων, ακόμα και αν η γενοκτονία παρουσιάστηκε σαν το νόμιμο δικαίωμα ενός κράτους σε αυτοάμυνα. 

Ασφαλώς και δεν περιμένουμε από τα παράνομα κανάλια ή τις κωλοφυλλάδες των νταβατζήδων να μάθουμε την αλήθεια ή έστω μία όσο το δυνατόν πιο αντικειμενική περιγραφή των γεγονότων. Απλά, τα έφερε έτσι η χρονική συγκυρία που το ανθρώπινο είδος πρέπει να κάνει τις επιλογές του: Υπάρχει έστω και ένας λογικός άνθρωπος, πέρα από πολιτικές προτιμήσεις, που να θεωρεί τον Μαζιώτη τρομοκράτη, δηλαδή ένα άτομο που επιδιώκει να επικρατήσει δια του τρόμου; Και αν υπάρχει, τον θεωρεί πιο επικίνδυνο και πιο αδίστακτο από τους φονιάδες παιδιών και γυναικών;

Πάμε τώρα και στα πιο δυσάρεστα. Πάμε στις θεωρίες συνωμοσίας και στα μεταφυσικά που τόσο αγαπάει ο περιούσιος ηλίθιος λαός. Επίτηδες πιάσανε τώρα τον Μαζιώτη γιατί είναι έτοιμα νέα μέτρα, νέες περικοπές συντάξεων, ενώ ταυτόχρονα ξεπουλάνε ΔΕΗ, νησιά, παραλίες κτλ. Τον πιάσανε δηλαδή για να αποπροσανατολίσουν τον κόσμο. Γιατί ρε μαλάκες είδατε πουθενά αυτό τον κόσμο, πριν τη σύλληψη του Μαζιώτη; Είδατε κόσμο στους δρόμους, είδατε μαζικές διαδηλώσεις, δυναμικές πορείες, αιματηρές συγκρούσεις με τους μπάτσους, καταλήψεις και απεργίες; Και αν είδατε, πόσους είδατε;  

Τη μία φταίει το Μουντιάλ, την άλλη φταίει η σύλληψη του Μαζιώτη, μετά θα φταίνε οι βροχές του Σεπτέμβρη γιατί πάντα κάποιος πρέπει να φταίει για να καλύψουμε την ατελείωτη αδράνεια μας. Είτε μας αρέσει, είτε όχι, η αλήθεια είναι μία: Μέσα σε 4 χρόνια μνημονίου, μπορείς να μετρήσεις άνετα στα δάχτυλα του ενός χεριού τις μαζικές στιγμές αντίστασης. Η χώρα χρεοκόπησε, χάθηκαν οι εργατικές κατακτήσεις εκατονταετιών, μειώθηκε κατά 25% το ΑΕΠ, οι μισθοί πήγανε στα 300 και 400 ευρώ και όλα αυτά με ελάχιστο κόστος για το στρατόπεδο των απο πάνω. Και επειδή τρώγοντας ανοίγει η όρεξη, έρχονται και τα καλύτερα. 

Κάποια μαγαζιά πρέπει να δουλεύουν και τις Κυριακές. Μάλιστα. Εμείς προτείνουμε κάτι ακόμα πιο ριζοσπαστικό. Να δουλεύουν όλα τα μαγαζιά 24 ώρες το 24ωρο και 7 μέρες την εβδομάδα. Γιατί να μην μπορεί να εξυπηρετηθεί ο μπαρμαν που σχολάει στις 4 το πρωί και θέλει να αγοράσει ένα ζευγάρι αθλητικά παπούτσια; Γιατί να ταλαιπωρείται η τραγουδίστρια που μετά τα μπουζούκια θέλει να ψωνίσει μελιτζάνες στις 5.39 τα χαράματα; Μέχρι πότε θα μας κρατάνε πίσω αυτοί οι ντεμοντέ ξεπερασμένοι παλαιοαριστερίστικοι κανόνες;

Ο ελληνικός λαός θέλει ανάπτυξη και την θέλει τώρα. Υπάρχουν οι τρόποι και το μόνο που πρέπει να κάνουμε είναι να σπάσουμε τα ταμπού. Γιατί να μην ανοίξει ξανά η κουβέντα για το δουλεμπόριο; Γιατί να είναι παράνομη η παιδική εργασία; Και σε τελική ανάλυση, γιατί πρέπει να πληρώνεσαι όταν δουλεύεις;