FROM USA TO GREECE FUCK THE POLICE

Ένα προάστιο στο Μισούρι των ΗΠΑ έχει έρθει στη δημοσιότητα τις τελευταίες μέρες εξαιτίας των άγριων ταραχών που ξέσπασαν μετά τη δολοφονία ενός νεαρού μαύρου από λευκό μπάτσο.

Η αστυνομία της Αμερικής παραμένει πιστή στο δόγμα πρώτα πυροβολούμε και μετά ελέγχουμε τον εκάστοτε ύποπτο, μία νοοτροπία που τείνει να μετατραπεί σε απαράβατο κανόνα για όλες τις «οργανωμένες» αστυνομίες αυτού του πλανήτη. Επίσης, είναι πασίγνωστο ότι οι φυλακές και τα κρατητήρια στις ΗΠΑ είναι γεμάτες από λατίνους και μαύρους, αφού το δικαστικό σύστημα είναι εμφανώς προκατειλημμένο απέναντι σε αυτές τις κατηγορίες ανθρώπων. 

Η δολοφονία ενός νεαρού από κάποια αστυνομία είναι ένα συνηθισμένο γεγονός αφού έχει συμβεί ακόμα και στα «καλύτερα-προηγμένα» κράτη. Το ίδιο συνηθισμένα είναι και αυτά που ακολουθούν: Πετροπόλεμος, επεισόδια, συγκρούσεις και έκτακτα μέτρα, απαγόρευση κυκλοφορίας, μαζικές συλλήψεις. Τα έχουμε δει όλα αυτά κατά καιρούς σε Ελλάδα, Αγγλία, Γαλλία, Τουρκία, Βραζιλία, κτλ. Ο ρόλος της αστυνομίας για την επιβολή της αυθαίρετης κρατικής βίας και η προσωπική βλακεία του κάθε μπάτσου που έβαλε μία στολή και νομίζει ότι μπορεί να κάνει ότι γουστάρει είναι συνδυασμός που, κυριολεκτικά, σκοτώνει. 

Το μόνο που αλλάζει μετά από κάθε παρόμοιο τέτοιο γεγονός είναι η στάση των καθεστωτικών ΜΜΕ. Για παράδειγμα, τα ρωσικά ΜΜΕ θα κάνουν πάρτι με αφορμή τη δολοφονία του νεαρού ενώ τα αντίστοιχα αμερικάνικα θα πασχίζουν να πλασάρουν την επίσημη εκδοχή της αστυνομίας και θα μιλάνε για επικίνδυνους εγκληματίες ή προβοκάτορες που κάνουν επεισόδια. Τα ελληνικά ΜΜΕ αποδεικνύονται, ξανά, πάρα πολύ ευαίσθητα σε μία δολοφονία από μία ξένη αστυνομία.

Για την ακρίβεια, είχαμε να δούμε τέτοια ευαισθησία για τα δακρυγόνα των μπάτσων, τις απρόκλητες επιθέσεις των δυνάμεων καταστολής και τις υπερβολικές αντιδράσεις των ένστολων σκυλιών  από τις ταραχές στην Τουρκία με αφορμή το πάρκο Γκέζι. Όλως περιέργως, τα ελληνικά ΜΜΕ χάνουν την ευαισθησία τους όταν πρέπει να σχολιάσουν τα εγκλήματα της ντόπιας αστυνομίας. Προσθέτουν ήχους σε βίντεο, δείχνουν επιλεκτικές εικόνες και δικαιολογούν τα πάντα.  

Σε κείμενο μας, με αφορμή τη στάση των ελληνικών στα μπάχαλα της Τουρκίας, στις 10/6/2013 γράφαμε:

«Αφού λοιπόν τα καθεστωτικά ΜΜΕ μάθανε όλα αυτά για τη γειτονική μας χώρα, ας τους πληροφορήσουμε και για το τι συμβαίνει στην Ελλάδα. Μόνο το διήμερο, 28-29 Ιουνίου 2011 η ελληνική αστυνομία χρησιμοποίησε  περίπου τρεις χιλιάδες δακρυγόνα στην πλατεία Συντάγματος και τους γύρω δρόμους και προκάλεσε εκατοντάδες τραυματισμούς. Οι έλληνες μπάτσοι, εδώ και δεκαετίες, κοπανάνε, κλωτσάνε και ψεκάζουν ότι κινείται δίπλα τους, ανεξαρτήτως ηλικίας, φύλου και σωματικής διάπλασης. Δεκάδες φωτογραφίες μετά από κάθε συγκρουσιακή πορεία το επιβεβαιώνουν και για αυτό βαράνε και τους φωτορεπόρτερ.

Η επέμβαση της ελληνικής αστυνομίας στο Σύνταγμα στις 20/10/2011 και τα δακρυγόνα που χρησιμοποίησε προκάλεσαν τον θάνατο του 53χρονου Δημήτρη Κοτζαρίδη. Οι έλληνες μπάτσοι δεν έχουν τα νούμερα τους γραμμένα πάνω στα κράνη, αντί αυτών έχουν κάτι αστεία σύμβολα (τριγωνάκια, κύκλους, γουρουνάκια κτλ.), και έτσι κανείς δεν μπορεί να τους καταγγείλει.»

Το κείμενο μας έκλεινε με τα εξής λόγια: «Έτσι πάνε αυτά. Όταν η εξέγερση είναι μακριά από την Ελλάδα, πολλοί κάνουνε τους ήρωες. Αντίστοιχα, όταν η φωτιά ξεσπάει στο χωράφι σου για να κάψει τη σαπίλα, μόνο ένας πληρωμένος μπούφος σε οικτρή πνευματική κατάσταση θα προσπαθήσει να τη σβήσει...»