ΜΙΚΡΕΣ ΑΝΑΣΕΣ ΕΛΠΙΔΑΣ

Ο Νίκος Ρωμανός αποφάσισε να σταματήσει την απεργία πείνας που είχε ξεκινήσει αφού το αίτημα του για παρακολούθηση μαθημάτων στη σχολή που πέρασε έγινε δεκτό.

Μία τροπολογία που πέρασε η ελληνική Βουλή, απο τις δεκάδες που περνάει κατά καιρούς για διάφορα θέματα, έδωσε τη λύση, αλλά δεν πρέπει να μείνουμε σε αυτό γιατί θα χάσουμε την ουσία: Χρειάζεται να γίνει άμεσα ένας συνολικός απολογισμός για να δούμε τι κρατάμε και τι αφήνουμε απο την περίπτωση Ρωμανού. Ας ξεκινήσουμε απο τα αρνητικά και θα περάσουμε στη συνέχεια στα θετικά.

Η σκατοψυχιά και το απύθμενο μίσος των νοικοκυραίων και των συμβιβασμένων κυρ Παντελήδων έκανε τη μεγαλειώδη εμφάνιση της και ήρθε στην επιφάνεια απο την πρώτη στιγμή. Λογικό. Όλα αυτά τα συμβιβασμένα και πνευματικά ανάπηρα δίποδα όντα, αυτοί που επιμένουν να ψηφίζουν τα ίδια κόμματα που οδήγησαν την Ελλάδα στη χρεοκοπία, αυτοί που γλύφουν κώλους για μία δουλειά των 400 ευρώ το μήνα, αυτοί που το παίζουν ασυμβίβαστοι και περήφανοι, ενώ το τελευταίο αντιδραστικό πράγμα που έκαναν χάνεται στην πρώτη Λυκείου, ξέσπασαν εναντίον του Ρωμανού. Γιατί;

Δεν τους ενόχλησε η ένοπλη ληστεία της τράπεζας. Εκατοντάδες άνθρωποι έχουν ληστέψει τράπεζες στο παρελθόν, αλλά κανένας δεν έγινε δέκτης τέτοιας ειρωνείας, ούτε στόχος μαζικών ύβρεων. Αντιθέτως, η συντριπτική πλειοψηφία του λαού επικροτεί τις ληστείες τραπεζών, έστω και με το χαλαρό "άντε, και καλή τύχη μάγκες". Επομένως, δεν ήταν η κίνηση που προκάλεσε τις μισάνθρωπες αντιδράσεις και τα ιντερνετικά μπινελίκια εναντίον του Ρωμανού. Ο ελληνάρας του 2014, έχει ανεχτεί τα πάντα και συνεχίζει να θεωρεί ότι όλος ο πλανήτης Γη, από τη Χιλή μέχρι την Ακτή Ελεφαντοστού και απο την Αργεντινή μέχρι τη Νέα Ζηλανδία περιστρέφεται γύρω του. Αφού ο ελληνάρας διάλεξε αδράνεια, υποταγή και σιωπή, τότε όλοι όσοι θα τολμούσαν να κάνουν κάτι άλλο, κάτι που κινείται στην κατεύθυνση της δυναμικής διεκδίκησης είναι εχθροί του. Ο Ρωμανός τόλμησε, άρα ο Ρωμανός έγινε εχθρός.

Ο εχθρός είναι όποιος κάνει κάτι διαφορετικό, κάτι που φανερώνει περίτρανα ότι ο περιούσιος ελληνικός λαός είναι ένα μάτσο πανηλίθιων χριστιανοταλιμπάν. Ο εχθρός είναι η Αργεντινή και η Ισλανδία, γιατί αντιμετώπισαν τις χρεοκοπίες τους διαφορετικά. Ο εχθρός είναι οι απεργοί που διεκδικούν τα δικαιώματα τους και δεν δέχονται να γυρίσουνε οι εργασιακές σχέσεις πίσω στο 1875. Ο εχθρός είναι τα κωλόπαιδα που τα σπάνε σε Γαλλία, ΗΠΑ, Τουρκία, Αγγλία και Ελλάδα γιατί έχουν αξιοπρέπεια. Ο εχθρός είναι ο διαφορετικός, αυτός που δεν μπορεί να κάθεται και να ακούει τον Χρυσοχουντίδη του ΠΑΣΟΚ να λέει ότι σε οποιαδήποτε άλλη χώρα της Ευρώπης, αν είχαν εφαρμοστεί τα μέτρα που εφαρμόστηκαν στην Ελλάδα θα είχε ξεσπάσει επανάσταση.

Θα είναι κρίμα όμως να μείνουμε στη σαπίλα και να μην αναφερθούμε στις μικρές ανάσες ελπίδας που φάνηκαν στον ορίζοντα. Αναφερόμαστε στους δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές που κατέβηκαν στους δρόμους της φωτιάς, σε αυτούς που συγκρούστηκαν με τα λαομίσητα ΜΑΤ, στους επίγειους, υπόγειους και ιπτάμενους αναρχικούς, σε αυτούς που έκαναν καταλήψεις σε δημόσια κτήρια και παρεμβάσεις σε ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς.  Όλοι αυτοί που πίστεψαν στο δίκαιο, το πολύμορφο ανθρώπινο δυναμικό που ξεσηκώθηκε απέναντι στην κυβερνητική εκδικητικότητα και την ελληνική υποκρισία, μπορεί να αποτελέσει τον πολιτικό πυρήνα που θα αλλάξει τη χώρα.

Ο Νίκος Ρωμανός πέτυχε κάτι πολύ απλό, αλλά και ταυτόχρονα πολύ σπουδαίο: Μας υπενθύμισε, με τον πλέον εμφατικό τρόπο, ότι σε αυτή τη ζωή, τίποτα δεν πρόκειται να μας χαριστεί χωρίς προσπάθεια και αγώνα. Χρειάζεται καθημερινή δράση ακόμα και για τα πιο απλά πράγματα. Ο νόμος του ελληνικού κράτους προβλέπει ότι οι κρατούμενοι μπορούν να δώσουν εξετάσεις για να περάσουν σε μία σχολή, επομένως μπορούν να παρακολουθήσουν και μαθήματα σε αυτή τη σχολή. Έπρεπε να κινδυνεύσει μία ζωή για να γίνει πράξη η εφαρμογή του νόμου. Άρα, για να αλλάξει η κατάσταση στην Ελλάδα πρέπει να κινδυνεύσουν δεκάδες χιλιάδες ζωές...