Η Γαλλία ακόμα δεν μπορεί να συνέλθει απο την απίστευτη και πολύνεκρη επίθεση που δέχτηκαν τα γραφεία της εβδομαδιαίας εφημερίδας Charlie Hebdo γιατί τόλμησε να σατυρίσει τον Αλλάχ και τα παραμυθάκια του.
Κάτι ανάλογο έγινε και με όλους τους σκεπτόμενους πολίτες του πλανήτη, που δεν μπορούν να καταλάβουν πόση ακόμα βλακεία έχουμε να δούμε στην απέλπιδα προσπάθεια των ηλιθίων να μας γυρίσουν με το ζόρι στην εποχή του μεσαίωνα. Οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι τα αντανακλαστικά του γαλλικού λαού λειτούργησαν περίφημα και εκατομμύρια πολιτών κατέβηκαν στο δρόμο για να διαδηλώσουν υπέρ της ελευθερίας της έκφρασης και ταυτόχρονα να διατρανώσουν ότι δεν θα περάσει ο σκοταδισμός. Αν η ίδια επίθεση γινόταν σε μία άλλη χώρα της Ευρώπης ή στην Αμερική, μπορεί να είχαμε και κρατική απόφαση περί απαγόρευσης εξόδου και θα κυριαρχούσε ο τρόμος.
Ας το ξεκαθαρίσουμε απο τώρα για να μην έχουμε παρεξηγήσεις: Όχι, η Γαλλία δεν είναι παράδεισος, ούτε οι Γάλλοι είναι οι ιδανικοί άνθρωποι. Η Γαλλία είναι ένα καπιταλιστικό κράτος με μία πανίσχυρη αστική τάξη, πολλές τράπεζες, ζάπλουτους ολιγάρχες, σημαντικότατο ποσοστό ρατσιστών και ακροδεξιών, φτωχοδιάβολους μετανάστες καταδικασμένους σε αιώνια φτώχεια (προερχόμενοι κυρίως απο τις γαλλικές αποικίες της Αφρικής) ενώ έχει και μία απο τις πιο σκληρές αστυνομίες στην Ευρώπη εκπαιδευμένη αποκλειστικά στο δόγμα της μηδενικής ανοχής. Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά: Οι Γάλλοι, με τα καλά τους και τα στραβά τους, μπορούν να περηφανεύονται πως δουλεύουν μόνο 7 ώρες τη μέρα και 35 ώρες την εβδομάδα. Πάντα βρίσκουν λίγη ώρα για να σχολιάσουν τις πολιτικές εξελίξεις και για να απολαύσουν τον καφέ τους στα τραπεζάκια που "κοιτάνε" προς το δρόμο.
Μπορούν να μιλάνε για κουλτούρα, να βολτάρουν αργόσχολα στα στενά του Καρτιέ Λατέν και να ψωνίζουν παλιά βιβλία και μπροσούρες. Άλλωστε, εκεί ξεκίνησε η κοινωνική επανάσταση που έδιωξε τους "ευλογημένους" βασιλιάδες και άλλαξε τα πάντα. Επομένως, αφού μπορούμε να εξηγήσουμε τις μαζικότατες πορείες, αν εστιάσουμε στις διαχρονικές γαλλικές πολιτικές ευαισθησίες, ας κάνουμε το επόμενο βήμα και ας αναρωτηθούμε χωρίς φόβο και πάθος: Είμαστε όλοι Charlie; Είναι όλοι αυτοί που ξεσηκώθηκαν με αφορμή την επίθεση στη γαλλική εφημερίδα τόσο ευαίσθητοι και τόσο φανατικά υπέρ της ελευθερίας του λόγου; Είναι όλοι τόσο ανοιχτόμυαλοι και τόσο open minded; Δύσκολα. Πολύ δύσκολα.
Μήπως και η Ελλάδα είναι Charlie; Φυσικά και όχι. Μπορεί, μέχρι σήμερα, να μην έχουμε ορκισμένους χριστιανοταλιμπάν που μπουκάρουν σε εφημερίδες και σκοτώνουν άθεους δημοσιογράφους, μπορεί να μην υπάρχει τόσο μεγάλη πόρωση με την ορθοδοξία, μπορεί να σεβόμαστε, μέχρι ενός σημείου, το διαφορετικό, αλλά το να υποστηρίζεις ότι η χώρα είναι ανοιχτόμυαλη και προοδευτική, είναι κάτι σαν κακόγουστο ανέκδοτο.
Η Ελλάδα είναι μία απο τις 3 χώρες της Ευρώπης που έχουν νόμο περι βλασφημίας (οι άλλες 2 είναι Πολωνία και Ιρλανδία). Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα της Ευρωζώνης που έχει επίσημη κρατική θρησκεία. Στην Ελλάδα δεν έχει γίνει διαχωρισμός κράτους και εκκλησίας, ενώ π.χ. στη Γαλλία η περίφημη "λαϊσιτέ", παράγωγο της γαλλικής φιλοσοφίας, έγινε νόμος το 1905 και προέβλεπε τον πλήρη διαχωρισμό της θρησκείας απο την πολιτική εξουσία. Η Ελλάδα έχει προεκλογική περίοδο το 2015 και ένα απο τα θέματα της ατζέντας είναι το πόσο πιστός είναι ο κάθε πολιτικός αρχηγός. Στην Ελλάδα μπορείς να βρεθείς με βραχιολάκια στα χέρια και να προσπαθείς να δικαιολογηθείς μπροστά στον κάθε μαλάκα δικαστή γιατί κάπνιζες ένα τσιγάρο με λάθος γέμιση. Η Ελλάδα είναι Charlie λοιπόν;
Μία ελληνική εφημερίδα σαν το Charlie Hebdo θα έτρωγε 25 καταγγελίες και 73 μηνύσεις κάθε εβδομάδα, ή θα πουλούσε τόσο λίγα φύλλα που θα έκλεινε σε 6 μήνες. Καμία ελληνική εφημερίδα σήμερα δεν θα μπορούσε να βγει με τόσο προκλητικά και σεξιστικά πρωτοσέλιδα γιατί απλούστατα η ελληνική κοινωνία δεν είναι Charlie. Αντιθέτως, είναι αφάνταστα συντηρητική και θα απαιτούσε το άμεσο κλείσιμο της. Και οι δεξιοί και οι αριστεροί. Θυμόμαστε τι έγινε όταν ένα σκίτσο παρουσίαζε 2 βουλευτίνες να χορεύουν όπως οι χορεύτριες στα καμπαρέ. Χαμός. Θυμόμαστε μερικά γυναικόμορφα όντα, κάτι νεοναζί βουλευτές και μερικούς τραγοπαπάδες να διαδηλώνουν έξω απο ένα θέατρο στην Αθήνα με αίτημα να αποσυρθεί η "προκλητική" παράσταση. Θυμόμαστε τον κάθε τυχάρπαστο πολιτικό να κατηγορεί τους κωμικούς για πολιτικά παιχνίδια όταν τον πιάνουν στο στόμα τους. Η Ελλάδα είναι Charlie;
Για να γίνει η Ελλάδα Charlie πρέπει να κάνει εδώ και τώρα κοινωνικά άλματα και να σταματήσει να υποκρίνεται. Πράγματα που μπορεί να ακούγονται εύκολα, αλλά στην Ελλάδα, την πραγματική Ελλάδα που βιώνουμε, είναι σχεδόν ακατόρθωτα..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου