Άλλη μία βάρκα με "λαθρομετανάστες", δεν κατάφερε να φτάσει τις ελληνικές ακτές. Ο θάνατος τους βρήκε στην θάλασσα. Κάποια από τα πτώματα ξεβράστηκαν στη Λέσβο και έτσι μάθαμε ότι τουλάχιστον 20 εξαθλιωμένοι άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους.
Οι ειδήσεις των μεγάλων καναλιών και οι μεγάλες πόρνες - μεγαλοδημοσιογράφοι παρέμειναν σταθερές στην κυβερνητική γραμμή. Η πρώτη είδηση ήταν το μακελειό που έγινε στην Αμερική, με τα δεκάδες νεκρά παιδιά, όταν, για άλλη μία φορά, ένας νεαρός πήρε ένα από τα όπλα που βρήκε πρόχειρα στο σπίτι του, μπήκε σε ένα σχολείο και σκόρπισε τον θάνατο.
Για τα παιδιά αυτά υπήρξε λύπη, οργή, προβληματισμός και στεναχώρια. Μέχρι και ο Ομπάμα έκλαψε. Λίγα λεπτά μετά, πληροφορηθήκαμε την άλλη είδηση. Την είδηση για τους 20 μετανάστες που έχασαν τη ζωή τους κοντά στη Λέσβο. Για αυτούς τίποτα. Καμία θλίψη, κανένα έλεος, κανένα πρόβλημα. Δεν χρειάζεται. Ήταν λαθραίοι. Ήταν κακοί. Δεν είχανε χαρτιά, άρα μπορεί και να μην ήταν άνθρωποι. Σε παλιότερο κείμενο μας με τίτλο "Όταν η κρίση ξεμπρόστιασε μία χώρα" και με αφορμή άλλο ένα τραγικό περιστατικό με θύματα μετανάστες γράφαμε:
"Ένα σκάφος βυθίστηκε, 60 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, οι 31 εκ των οποίων ήταν παιδιά από εμπόλεμες χώρες όπως η Παλαιστίνη, το Ιράκ και η Συρία. Υποθέτουμε ότι σε μία οποιαδήποτε στοιχειωδώς πολιτισμένη χώρα τα τελευταία 200 χρόνια, μία τέτοια είδηση θα προκαλούσε θλίψη, απογοήτευση και προβληματισμό για τα βάσανα που υφίστανται αυτής της γης οι κολασμένοι. Στην προκειμένη περίπτωση όμως κάτι δεν πάει καλά. Όποια/όποιος διαβάσει αυτή την είδηση, αντί να νιώσει αισθήματα σαν και αυτά που προαναφέραμε, θα εστιάσει δικαιολογημένα σε δύο (2) λέξεις. Παράνομοι μετανάστες.
Ήταν παράνομοι, είχαν παραβιάσει το νόμο και ίσως τους άξιζε αυτή η τιμωρία, γιατί δεν είχαν μαζί τους 2-3 κωλόχαρτα που όμως θα ήταν υπέρ-αρκετά για να προκαλέσουν κάποια ελάχιστα ανθρωπιστικά χαρακτηριστικά στο σίχαμα που έγραψε αυτό το κείμενο. Ας ήταν νόμιμα τα παιδάκια για να εκφράσει η/ο δημοσιογράφος τη λύπη του, όπως αρμόζει σε κάθε "μη παράνομο" άνθρωπο που χάνει τη ζωή του. Φήμες λένε ότι οι νεκροί προσπάθησαν να συμπληρώσουν τα απαραίτητα δικαιολογητικά, αλλά το αρμόδιο γραφείο στη Συρία είχε βομβαρδιστεί μία μέρα νωρίτερα, στην Παλαιστίνη δεν υπήρχε ρεύμα και στο Ιράκ έλειπε ο υπεύθυνος σε διακοπές στο Γκουαντάναμο.
Κοντά στην εμετική αναπαραγωγή αυτού του σοκαριστικού νέου από όλα τα κυρίαρχα ΜΜΕ, ήρθε και ο σχολιασμός από τους αναγνώστες για να δέσει το γλυκό. Σχόλια τύπου "καλά να πάθουν", "θα ερχόταν να μας πάρουν τις δουλειές", "να καθόταν σπίτια τους" γέμισαν το διαδίκτυο και αποκάλυψαν τα σκατά που έκρυβε μέσα του, εδώ και δεκαετίες, αυτό το αηδιαστικό μόρφωμα που λέγεται μέσος έλληνας πολίτης. Σχόλια που, δυστυχώς, δεν γράφτηκαν μόνο από τους πληρωμένους χαραμοφάηδες των ναζί (που όπως όλα τα κόμματα, τα υπουργεία, οι τράπεζες και οι εταιρίες διατηρούν ομάδες προπαγάνδας για να επηρεάσουν τους χρήστες του ίντερνετ), αλλά και άτομα της διπλανής πόρτας.
Άτομα κενά και ψεύτικα, που λίγα χρόνια πριν το έπαιζαν εκσυγχρονιστές και χρηματιστές, που ήταν περήφανα για την ένταξη της χώρας στην Ευρωζώνη και την εντυπωσιακή Ολυμπιάδα, αφού πρώτα είχαν κάνει για ένα φεγγάρι σοσιαλιστές και αντί-ιμπεριαλιστές. Η κρίση που μαστίζει τη χώρα δεν είναι μόνο οικονομική. Είναι ανθρωπιστική, κοινωνική, πολιτισμική και έχει πολλά κεφάλια. Είναι μία κρίση αξιών που δεν μπορεί να ξεπεραστεί αν δεν κοιτάξουμε τον καθρέπτη και αν δεν καταλάβουμε σε ποια επίπεδο κυμαίνεται το ανθρώπινο δυναμικό"
Όταν ένας άνθρωπος παύει να είναι άνθρωπος, τότε κάτι πάει πολύ στραβά. Όταν διακρίνουμε τους νεκρούς ή όταν μία σπασμένη τράπεζα γίνεται πιο σημαντική από χιλιάδες αυτοκτονίες, τότε δεν υπάρχει διέξοδος στην κρίση. Αντιθέτως, η κρίση θα μεγαλώσει, ο κόσμος θα χάσει κάθε ευαισθησία και η Ελλάδα θα συνεχίσει την ελεύθερη πτώση της. Μπορεί και αυτό να μας αξίζει, γιατί όπως είχε πει ο Ναπολέων, "Οι άνθρωποι αγωνίζονται πιο σκληρά για τα συμφέροντα τους, παρά για τα δικαιώματα τους"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου