ΠΑΙΖΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ - ΠΟΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΝΑ ΑΝΤΕΞΕΙΣ;

Η κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας, εκτός από τη χείρα φιλίας που έδωσε με αξιοζήλευτη προθυμία στους φασίστες του ΛΑ.ΟΣ, για να αφήσουν μετά απο σχεδόν 40 χρόνια το αραχνιασμένο υπόγειο της δεξιάς πολυκατοικίας και να μετακομίσουν στο κυριλέ σαλόνι του Μεγάρου Μαξίμου, μπορεί να περηφανεύεται και για κάτι ακόμη. Επί των ημερών της, το φάντασμα της δημοκρατίας ξεψυχάει πάνω στα χέρια των ΜΜΕ, που πασχίζουν να το κρατήσουν στη ζωή πάση θυσία.

Σύμφωνα με την πρόσφατη έρευνα της Marc, που δημοσιεύτηκε στο «Έθνος της Κυριακής» στις 18/12/2011, το 47% των ελλήνων θα ψήφιζε ένα νέο κόμμα με ηγέτη τον Παπαδήμο, ενώ ο ταλαντούχος τραπεζίτης θεωρείται και ο καταλληλότερος για πρωθυπουργός. Παρόλο που δεν έχω καμία αμφιβολία για τις σαδιστικές τάσεις που εμφανίζει ένα σεβαστό κομμάτι του ελληνικού λαού όποτε βλέπει κάλπες, το νούμερο που μας πλασάρει η αντικειμενική εφημερίδα του Μπόμπολα παραείναι τραβηγμένο για να πλησιάσει έστω και τα όρια του πιστευτού.
Ειδικά αν αναλογιστούμε ότι τα αποτελέσματα της συγκεκριμένης δημοσκόπησης δημοσιεύτηκαν την ίδια χρονική περίοδο που καλπάζει η ανεργία, η ύφεση και η φορολογική ανισονομία.

Η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική, και ταυτόχρονα αμείλικτη για τους ντόπιους και ξένους τραπεζίτες, τους μεγαλοεργολάβους και τους πασίγνωστους προμηθευτές του δημοσίου, που επιδιώκουν να μονιμοποιήσουν τη μαριονέτα που μας έφεραν απο την πίσω πόρτα. Το καλοκαίρι του 2011, περισσότεροι απο ένα εκατομμύριο έλληνες, συγκεντρώθηκαν στις πλατείες της χώρας με κύρια αιτήματα την έξοδο απο τις τοκογλυφικές δαγκάνες του ΔΝΤ και την οριστική απομάκρυνση των πολιτικών που μας οδήγησαν στην εξαθλίωση. Στις 29/6/2011, οι προστάτες του πολίτη χρειάστηκε να πετάξουν 2.860 δακρυγόνα στον κόσμο που είχε συγκεντρωθεί στην πλατεία Συντάγματος για να μπορέσει να ψηφιστεί το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα. Η συμμετοχή στην τελευταία 48ωρη πανελλήνια απεργία στις 19-20/10/2011 ήταν τεράστια και είχε σαν αποτέλεσμα τις μεγαλύτερες διαδηλώσεις των τελευταίων δεκαετιών. Η στρατιωτική παρέλαση που γίνεται κάθε 28η Οκτωβρίου στη Θεσσαλονίκη ματαιώθηκε ύστερα απο τις αποδοκιμασίες του συγκεντρωμένου πλήθους. Οι βουλευτές εξακολουθούν να μην μπορούν να κυκλοφορήσουν πουθενά χωρίς ισχυρή αστυνομική συνοδεία, γιατί έρχονται αντιμέτωποι με την οργή του κόσμου. Μέχρι και στα γήπεδα ακούγονται συνεχώς συνθήματα εναντίον των πολιτικών. Η κοινωνία κυριολεκτικά βράζει και μπορεί να εκραγεί ανά πάσα στιγμή. Και η λάβα δεν κάνει διακρίσεις, τους καίει όλους.

Η μανία που διακατέχει τα πλέον συστημικά ΜΜΕ, για να μετατρέψουν σε νομότυπη, μία κυβέρνηση που προήλθε από τερατογέννηση, είναι απολύτως δικαιολογημένη. Η πίστη και η αφοσίωση των πιο υποτακτικών δημοσιογράφων τεστάρεται στα δύσκολα, όχι στα ρεπορτάζ για τα κοσμικά πάρτι των επωνύμων. Και εδώ τα δύσκολα είναι μαζεμένα. Πρώτα από όλα, μιλάμε για ένα σχήμα που δεν προέκυψε μέσα απο εκλογές. Μαζεύτηκαν οι αρχηγοί τριών κομμάτων μαζί με τον διακοσμητικό Πρόεδρο της Δημοκρατίας και συμφώνησαν να συγκροτήσουν μία κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας με πρωθυπουργό τον Παπαδήμο. Από πού, και πώς άραγε, νομιμοποιείται μία προσωρινή κυβέρνηση να υπογράψει δάνεια και συμφωνίες που θα δεσμεύουν την Ελλάδα για τα υπόλοιπα δέκα χρόνια, χωρίς να πάρει την έγκριση του λαού; Μήπως υπάρχει κανείς, πέρα απο τον Πρετεντέρη και τον Καψή, που να πιστεύει ότι στις επόμενες εκλογές, μπορούν αυτά τα τρία κόμματα, με αυτό τον ηγέτη να συγκεντρώσουν έστω και το 51% των ψήφων;

Επιπλέον, η τοποθέτηση ενός εκπροσώπου των τραπεζών στο τιμόνι της χώρας, είναι η μέγιστη επιβεβαίωση της κοινοβουλευτικής χούντας που ζούμε. Ο διορισμός Παπαδήμου, όχι μόνο στρέφεται ενάντια στα συμφέροντα του ελληνικού λαού, αλλά προσπαθεί και να τον εξουδετερώσει ψυχολογικά, για να εκμηδενίσει κάθε διάθεση για αντίσταση στα νέα δυσβάστακτα μέτρα που λαμβάνονται για αυτόν. Απαξιώνει το πανό που ήταν κρεμασμένο στο Σύνταγμα και έγραφε «Κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη», αφού πλέον όλη η χώρα είναι στα χέρια τραπεζίτη. Το μήνυμα είναι ξεκάθαρο. Κουμάντο κάνουν οι τράπεζες και οι αγορές. Τα γνωστά-άγνωστα κανάλια προσπαθούν με νύχια και με δόντια να μας πείσουν ότι ο εκλεκτός των αγορών θα βάλει το συμφέρον του τόπου πάνω απο τα συμφέροντα των τραπεζών. Σαν να λέμε ότι την εποχή που σαλπάρανε απο την Αφρική τα καράβια γεμάτα με δούλους, ο πιο κατάλληλος άνθρωπος για να εκφράσει τα συμφέροντα των δούλων ήταν ο δουλέμπορος.

Πέρα απο το πρόσωπο που μας επέβαλλαν για πρωθυπουργό και πέρα απο την κυβέρνηση που σχηματίστηκε χωρίς τη λαϊκή εντολή, το στοίχημα των ΜΜΕ είναι ακόμα πιο φιλόδοξο. Ο καταιγισμός από κατασκευασμένες ειδήσεις και η καθημερινή απόπειρα αγιοποίησης των αμαρτωλών μελών της κυβέρνησης  αποσκοπούν στην καλλιέργεια ενός συναινετικού κλίματος, που είναι απαραίτητο για να περάσουν τα νέα προαποφασισμένα μέτρα που θα διαλύσουν εντελώς τα ασθενέστερα στρώματα του λαού και θα εξαφανίσουν τη μεσαία τάξη. Με λίγα λόγια, τα κυρίαρχα ΜΜΕ προσπαθούν να μας πείσουν ότι όλοι μαζί, θύτες και θύματα, πρέπει να ξεχάσουμε ότι έχει συμβεί μέχρι σήμερα και να ενωθούμε για να αναστήσουμε αρχικά την Ελλάδα, στη συνέχεια την Ευρώπη και, αν χρειαστεί, τον πλανήτη Γή .  Αφού, λίγο-πολύ, όλοι έχουμε ευθύνη για την σημερινή κατάντια της χώρας, ας διαγράψουμε το παρελθόν και ας συστρατευθούμε κάτω απο την ηγεσία ενός τραπεζίτη για να γλυτώσουμε τα χειρότερα.

Στον τόπο που οι συνεργάτες των ναζί, όχι μόνο δεν τιμωρήθηκαν παραδειγματικά, αλλά έγιναν κράτος και απέκτησαν τα υψηλότερα αξιώματα, εκεί που οι βασανιστές της χούντας, αντί να λογοδοτήσουν για τα εγκλήματα τους, βρέθηκαν στην ηγεσία της αστυνομίας, δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια για ατιμωρησία. Αν και αυτή τη φορά, τα κέντρα αποφάσεων πετύχουν το στόχο τους και καταφέρουν να μας εμφυσήσουν την άποψη που λέει ότι οι άνθρωποι που μας κατέστρεψαν είναι οι μόνοι που μπορούν να μας σώσουν, τότε το μέλλον διαγράφεται πιο ζοφερό απο ποτέ. Ήρθε η ώρα να γίνουν, επιτέλους, τα αυτονόητα. Η απαξίωση και η περιφρόνηση όσων δούλεψαν φιλότιμα, για δεκαετίες ολόκληρες, προκειμένου να παρουσιάσουν στον κόσμο μία εικονική πραγματικότητα είναι, αναμφισβήτητα, μία καλή αρχή.