ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ

Σε πρόσφατες δηλώσεις του, ο τραπεζίτης πρωθυπουργός της Ελλάδας μας πληροφόρησε ότι: «Είναι προτιμότερο να υπάρχουν ανοιχτές επιχειρήσεις με λίγο χαμηλότερες αποδοχές με την συμφωνία και των δύο πλευρών αντί κλειστές επιχειρήσεις και περισσότεροι άνεργοι». Τα λόγια του Παπαδήμου, δυστυχώς για όλους μας, δεν αποκαλύπτουν κάποιο καινούριο μέτρο που ετοιμάζει η κυβέρνηση, ή, ενδεχομένως, μία νέα παράλογη απαίτηση της τρόικας. Αυτά είναι μέτρα που έχουν ψηφιστεί, υπάρχουν μέσα στο μνημόνιο και περιλαμβάνονται στο μεσοπρόθεσμο και αποσκοπούν στη μεγαλύτερη δυνατή εσωτερική υποτίμηση της ελληνικής οικονομίας. Λυπάμαι, όσους δεν το πήραν χαμπάρι, αλλά για αυτά ακριβώς τα μέτρα έγινε πόλεμος στο Σύνταγμα, στις 29 Ιουνίου του 2011. 

Την ώρα που τα κανάλια μας βομβαρδίζουν με τις παπαριές τους και προσπαθούν να κάνουν τους τηλεθεατές να νιώσουν ενοχές για την αποτυχία του PSI ή το ρίσκο των τραπεζών, που είναι εκτεθειμένες απέναντι στην κρίση, τα αφεντικά στην Ελλάδα έχουν ξεσαλώσει και κάνουν ότι γουστάρουν. Όσοι έχουν απομείνει να εργάζονται θα πρέπει να θεωρούνται προνομιούχοι και για αυτό οφείλουν να δεχτούν μισθούς 400 και 500 ευρώ για 8 ώρες δουλειάς, υποχρεωτικά ρεπό, εβδομαδιαίες άδειες άνευ αποδοχών και ότι άλλο χρειάζεται, για να γίνει η ελληνική οικονομία πιο ανταγωνιστική. Και αν, τελικά, μπορέσουμε να ανταγωνιστούμε τους μισθούς της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας, μετά μπορεί να χρειαστεί να πιάσουμε τα επίπεδα της Γκάνας και της Καμπότζης, αφού, πλέον, ζούμε σε μία παγκοσμιοποιημένη οικονομία. 

Η χούντα που μας κυβερνάει, είναι πολύ πιο αδίστακτη, σε σχέση με κάθε προηγούμενη που γνώρισε ο πλανήτης. Για πολλούς λόγους. Γιατί είναι παγκοσμιοποιημένη, γιατί δεν έχει όρια, γιατί δεν προήλθε από ανθρώπους, αλλά από τα κέρδη. Η λατρεία για το χρήμα και η δίψα για πλουτισμό είναι ατελείωτες. Αυτοί που δουλεύουν για ένα ευρώ την ημέρα, πρέπει να μειώσουν τις απολαβές τους στο μισό, για να ανακάμψει η «εμπιστοσύνη των αγορών». Και πως θα γίνει αυτό; Με χιλιάδες απολύσεις, με μείωση μισθών και συντάξεων, με ξεπούλημα των δημόσιων αγαθών (π.χ. νερό, ρεύμα) και με ατελείωτες αποκρατικοποιήσεις. 

Το λένε και τα ΜΜΕ, που, όλως τυχαίως, σε κάθε κυβέρνηση στέλνουν και 2-3 μεγαλοδημοσιογράφους να ξεκουράζουν τους κώλους τους σε υπουργικές καρέκλες. Το μεγάλο κόλπο είναι να κάνεις τον κόσμο να κοιτάει αλλού. Χιλιάδες συνάνθρωποι μας δεν μπορούν να καλύψουν τις βασικές ανάγκες τους, οι άστεγοι πολλαπλασιάζονται στους δρόμους, η ανεργία είναι στα ύψη, αλλά η κουβέντα εξακολουθεί να περιστρέφεται για τους από πάνω. Αυτό, από μόνο του, είναι μία τεράστια επιτυχία για το ΔΝΤ και τις ελληνικές μαριονέτες του. Κάποιοι δεν έχουν να φάνε και αντί να εστιάσουμε σε αυτό, θέλουν να στρέψουν την προσοχή μας στον Πάγκαλο με τα 562 ακίνητα, που δεν έχει να πληρώσει το χαράτσι της ΔΕΗ.

Οι από πάνω κάνουν πάρτι. Για αυτό μας φυτέψαν με το έτσι θέλω τον Παπαδήμο, που δεν έχει εκλεγεί απο το λαό και δεν θα λογοδοτήσει σε κανέναν για τα εγκλήματα του. Για να κάνει ότι χρειάζεται για να εξασθενήσει και ο τελευταίος εργαζόμενος της χώρας, να σώσει τις τράπεζες, να μας γυρίσει 100 χρόνια πίσω και να αποχωρήσει σαν κύριος. Μπορώ, από τώρα, να φανταστώ το κεντρικό δελτίο ειδήσεων του MEGA στο άμεσο μέλλον. Η Τρέμη πανηγυρίζει και ανάβει καπνογόνο στο στούντιο για την εκταμίευση της δέκατης δόσης, ενώ ένα δάκρυ κυλάει από το αριστερό μάτι του Πρετεντέρη, που ανακοινώνει, περήφανα, στα 2 εκατομμύρια Ελλήνων ανέργων ότι πέτυχε η ανταλλαγή ομολόγων. Ταυτόχρονα, ο Καψής  ευλογεί τα γένια του και κατακεραυνώνει τους αμφισβητίες του λέγοντας «Αν δεν μπαίναμε στο ΔΝΤ, ποιός θα μπορούσε να εγγυηθεί στον συνταξιούχο τα 173 ευρώ σύνταξη που παίρνει σήμερα»;