ΟΤΑΝ Η ΚΡΙΣΗ ΞΕΜΠΡΟΣΤΙΑΣΕ ΜΙΑ ΧΩΡΑ

"Σε τουλάχιστον 60 άτομα ανέρχεται ο αριθμός των νεκρών σε ναυάγιο που σημειώθηκε το πρωί της Πέμπτης στα ανοιχτά της Σμύρνης, όταν σκάφος από την Τουρκία που μετέφερε παράνομους μετανάστες βυθίστηκε μερικές δεκάδες μέτρα από την ακτή.


Ανάμεσα στους νεκρούς είναι 31 παιδιά, μεταδίδει το Anadolu αν και νωρίτερα γινόταν λόγος για εννέα ανήλικους. Έχουν διασωθεί 46 άτομα, μεταξύ των οποίων ο καπετάνιος και ο βοηθός του (και οι δύο Τούρκοι) οι οποίοι συνελήφθησαν.Τα σωστικά συνεργεία σταμάτησαν τις έρευνες στη θαλάσσια περιοχή του ναυαγίου, όμως συνεχίζουν να ψάχνουν για επιζώντες ή θύματα στην ακτή. Στην πλειοψηφία τους, οι μετανάστες ήταν Παλαιστίνιοι, το Ιράκ και τη Συρία"

(Αντιγραφή από την ιστοσελίδα σοβαρής και αντικειμενικής εφημερίδας (Το Βήμα) που έχει στόχο να ενημερώσει έγκυρα και υπεύθυνα τους αναγνώστες της, χωρίς να να έχει σχέση με ύποπτα παιχνίδια εξουσίας)

Για να δούμε ποια είναι τα δεδομένα της παραπάνω είδησης. Ένα σκάφος βυθίστηκε, 60 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, οι 31 εκ των οποίων ήταν παιδιά από εμπόλεμες χώρες όπως η Παλαιστίνη, το Ιράκ και η Συρία. Υποθέτουμε ότι σε μία οποιαδήποτε στοιχειωδώς πολιτισμένη χώρα τα τελευταία 200 χρόνια, μία τέτοια είδηση θα προκαλούσε θλίψη, απογοήτευση και προβληματισμό για τα βάσανα που υφίστανται αυτής της γης οι κολασμένοι. Στην προκειμένη περίπτωση όμως κάτι δεν πάει καλά. Όποια/όποιος διαβάσει αυτή την είδηση, αντί να νιώσει αισθήματα σαν και αυτά που προαναφέραμε, θα εστιάσει δικαιολογημένα σε δύο (2) λέξεις. Παράνομοι μετανάστες.  

Ήταν παράνομοι, είχαν παραβιάσει το νόμο και ίσως τους άξιζε αυτή η τιμωρία, γιατί δεν είχαν μαζί τους 2-3 κωλόχαρτα που όμως θα ήταν υπέρ-αρκετά για να προκαλέσουν κάποια ελάχιστα ανθρωπιστικά χαρακτηριστικά στο σίχαμα που έγραψε αυτό το κείμενο. Ας ήταν νόμιμα τα παιδάκια για να εκφράσει η/ο δημοσιογράφος τη λύπη του, όπως αρμόζει σε κάθε "μη παράνομο" άνθρωπο που χάνει τη ζωή του. Φήμες λένε ότι οι νεκροί προσπάθησαν να συμπληρώσουν τα απαραίτητα δικαιολογητικά, αλλά το αρμόδιο γραφείο στη Συρία είχε βομβαρδιστεί μία μέρα νωρίτερα, στην Παλαιστίνη δεν υπήρχε ρεύμα και στο Ιράκ έλειπε ο υπεύθυνος σε διακοπές στο Γκουαντάναμο.      

Κοντά στην εμετική αναπαραγωγή αυτού του σοκαριστικού νέου από όλα τα κυρίαρχα ΜΜΕ, ήρθε και ο σχολιασμός από τους αναγνώστες για να δέσει το γλυκό. Σχόλια τύπου "καλά να πάθουν", "θα ερχόταν να μας πάρουν τις δουλειές", "να καθόταν σπίτια τους" γέμισαν το διαδίκτυο και αποκάλυψαν τα σκατά που έκρυβε μέσα του, εδώ και δεκαετίες, αυτό το αηδιαστικό μόρφωμα που λέγεται μέσος έλληνας πολίτης. Σχόλια που, δυστυχώς, δεν γράφτηκαν μόνο από τους πληρωμένους χαραμοφάηδες των ναζί (που όπως όλα τα κόμματα, τα υπουργεία, οι τράπεζες και οι εταιρίες διατηρούν ομάδες προπαγάνδας για να επηρεάσουν τους χρήστες του ίντερνετ), αλλά και άτομα της διπλανής πόρτας.

Άτομα κενά και ψεύτικα, που λίγα χρόνια πριν το έπαιζαν εκσυγχρονιστές και χρηματιστές, που ήταν περήφανα για την ένταξη της χώρας στην Ευρωζώνη και την εντυπωσιακή Ολυμπιάδα, αφού πρώτα είχαν κάνει για ένα φεγγάρι σοσιαλιστές και αντί-ιμπεριαλιστές. Η κρίση που μαστίζει τη χώρα δεν είναι μόνο οικονομική. Είναι ανθρωπιστική, κοινωνική, πολιτισμική και έχει πολλά κεφάλια. Είναι μία κρίση αξιών που δεν μπορεί να ξεπεραστεί αν δεν κοιτάξουμε τον καθρέπτη  και αν δεν καταλάβουμε σε ποια επίπεδο κυμαίνεται το ανθρώπινο δυναμικό. Το έχουμε πει άπειρες φορές και το ξαναλέμε. Η κατάσταση είναι οριακή και δεν χωράνε ουδετερότητες. Οι νταβατζήδες του τόπου και τα τσιράκια τους δεν έχουν την παραμικρή διάθεση να χάσουν τα κεκτημένα τους. Εδώ και κάτι μήνες, έχουν ενισχύσει τις δυνάμεις τους, εκτός από τις στρατιές των μπάτσων, και με τα ναζιστικά ερπετά που με τις προκλητικές πλάτες του κράτους αλωνίζουν ανενόχλητα και οδηγούν σε νέο εμφύλιο.  Η καμπάνα χτυπάει για όλους μας και δεν ωφελεί να κάνεις ότι δεν ακούς...