Ένα απο τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν διαχρονικά το μέσο έλληνα πολίτη, είναι, αναμφίβολα, η υπερβολή. Η υπερβολή είναι φανερή σε όλες τις φάσεις της ζωής μας. Στις χαρές και στις λύπες. Στα γλέντια και στους καυγάδες.
Στην καθημερινότητα, αλλά και στις "ιδιαίτερες" στιγμές μας. Τώρα που η κρίση έχει εδραιωθεί για τα καλά στην Ελλάδα και όλοι έχουν καταλάβει ότι θα κρατήσει πολλά χρόνια, μπορούμε να εστιάσουμε και στο ζήτημα της απονομής δικαιοσύνης που, όπως κάθε θεσμική διαδικασία στην χώρα, ήταν απούσα. Για την ακρίβεια, υπερβολικά απούσα.
Όταν γράφουμε για την απονομή δικαιοσύνης, δεν εννοούμε μόνο τη δικαιοσύνη που απονέμεται στα δικαστήρια. Ούτε τους φωτογραφικούς νόμους που ψηφίζει κάθε τόσο η εκάστοτε πλειοψηφία της Βουλής για να βολέψει τα "δικά μας" παιδιά. Ας εξετάσουμε την έννοια της δικαιοσύνης με ένα διαφορετικό τρόπο. Ο κάθε άνθρωπος είναι σε αρκετές φάσεις της ζωής του ένας/μία, εν δυνάμει, δικαστής. Κρίνει τα γεγονότα ανάλογα με τα βιώματα και τον κώδικα αξιών του και στο τέλος παίρνει αποφάσεις. Αποφάσεις που θα έχουν επίπτωση τόσο στο παρόν, όσο και στο μέλλον του. Αποφάσεις που δεν θα μπορέσει να αλλάξει και θα τον ακολουθούν κάθε μέρα.
Στην Ελλάδα, ο κόσμος βιώνει τα τελευταία χρόνια πρωτόγνωρες καταστάσεις, εξαιτίας της χρεοκοπίας της χώρας. Όπου και να κοιτάξεις, βλέπεις άστεγους, άνεργους και ανήμπορους ανθρώπους που δεν μπορούν να εξασφαλίσουν ούτε τα βασικά (π.χ. θέρμανση). Η ελληνική οικονομία παράγει 25% λιγότερο μέσα σε 3 χρόνια. Η ανεργία έχει φτάσει στα ύψη. Ολόκληρες γειτονιές έχουν μετατραπεί σε έρημες περιοχές από τα λουκέτα. Χιλιάδες άνθρωποι δεν έχουν λεφτά για να αγοράσουν φάρμακα, ενώ οι αυτοκτονίες έγιναν καθημερινό φαινόμενο, σε μία χώρα που ποτέ πριν δεν είχε ποτέ τέτοια φαινόμενα. Οι μισθοί είναι στα 500-600-άντε 700 ευρώ και οι συντάξεις έχουν υποστεί απανωτές διαδοχικές μειώσεις.
Το ερώτημα είναι: Μετά από όλα αυτά, πόση δικαιοσύνη έχει απονείμει ο μέσος έλληνας πολίτης; Πως και πόσο τιμώρησε τα διεφθαρμένα κυρίαρχα ΜΜΕ που τόσο φανατικά άκουγε, έβλεπε και διάβαζε τόσα χρόνια; Τι πιστεύει για την ελληνική αστυνομία και το εγκληματικό έργο της; Γιατί δεν έχει στοχοποιήσει ακόμα τους μπάτσους, που έχουν ταυτιστεί πλήρως με τα ναζιστικά καθάρματα; Πόσο τιμώρησε τα κόμματα που είναι υπεύθυνα για τη χρεοκοπία της χώρας; Η εξαφάνιση του ΠΑΣΟΚ και του ΛΑΟΣ από τον πολιτικό χάρτη είναι αρκετές για να δούμε το αύριο με μία πιο αισιόδοξη ματιά; Με τους πολιτικούς τι έγινε; Ένας έγκλειστος Τσοχατζόπουλος στα γεράματα αρκεί, όταν όλο το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα, από τα άκρα δεξιά μέχρι τα άκρα αριστερά, είναι βουτηγμένο μέσα στα σκατά; Πως γίνεται οι τράπεζες να εχουν τέτοια ανοχή, όταν πρόκειται για εμετικούς τοκογλύφους, που τόσα χρόνια θησαύριζαν από τα κέρδη και τώρα θέλουνε να κρατικοποιήσουνε τις ζημιές τους;
Το συμπέρασμα είναι εύλογο. Η απουσία της δικαιοσύνης είναι υπερβολική γιατί ο πολύς κόσμος δεν θέλει να επικρατήσει το δίκαιο. Θέλει να συνεχίσει να ζει με κάποιες σταθερές. Ας είναι και σάπιες σταθερές, δεν πειράζει. Η διαδικασία της πραγματικής αλλαγής είναι πιο δύσκολη. Ο Πάγκαλος συνεχίζει να κάνει εκπομπές και να δίνει συνεντεύξεις. Καλά κάνει, αφού υπάρχουν ακόμα άτομα που τον ακούνε. Ο Ανδρουλάκης συνεχίζει να γράφει βιβλία και να εντοπίζει τα αίτια της κρίσης με το αριστερό χέρι, ενώ με το δεξί έχει ψηφίσει όλα τα μνημόνια και τα μεσοπρόθεσμα. Οι δημοσιογράφοι αλλάζουν άποψη ανάλογα με τα συμφέροντα των αφεντικών τους, οι τραπεζίτες γίνονται πρωθυπουργοί (βλέπε Παπαδήμος), ο Σαμαράς μιλάει με το Θεό, οι ταγματασφαλίτες μετατράπηκαν σε πατριώτες και ο ΣΥΡΙΖΑ ετοιμάζεται να κυβερνήσει αφού ο Παπαδημούλης έχει γίνει ο πιο σταθερός πελάτης του Πρετεντέρη.
Ας μην έχουμε αυταπάτες. Η δικαιοσύνη δεν θα εμφανιστεί ποτέ στα δικαστήρια, όσο εμείς δεν την εφαρμόζουμε στην καθημερινότητα μας. Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει με την ελευθερία και την ανεξαρτησία. Μοναδική ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο, είναι ο αγωνιζόμενος λάος. Αυτός που θα τολμήσει και θα εκφράσει ακραίες αντιδράσεις απέναντι στις ακραίες καταστάσεις. Αυτός που θα εμφανιστεί αποφασισμένος να τιμωρήσει τη σαπίλα. Αυτός που δεν θα ανεχτεί και άλλες αυτοκτονίες για να συνεχίσει η τραπεζοκρατία να κυβερνάει αυτό τον τόπο. Αυτός, εσύ και εγώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου