Κάθε τέτοια εποχή, όταν πλησιάζει η ημερομηνία της δολοφονίας του Αλέξη, η σκέψη μας αρέσκεται να προσπαθεί να γυρίσει πίσω στο 2008.
Έρχονται στο νού μας εικόνες από μία Ελλάδα χωρίς οικονομική κρίση, αλλά γεμάτη σαπίλα, διαφθορά, ρουσφέτια, αναξιοπιστία και μηδενική προοπτική για τους νέους ανθρώπους. Μία χώρα γεμάτη σκάνδαλα, όπου είναι συχνό φαινόμενο για τους πολιτικούς να ψηφίζουν φωτογραφικούς νόμους που θα αθωώσουν τους εμπλεκόμενους σε αυτά τα σκάνδαλα. Μία χώρα που με μαθηματική ακρίβεια θα έφτανε στα σημερινά της χάλια.
Η σκέψη μας δεν σταματάει εκεί. Θυμάται και την απορία ή την οργή της ελληνικής κοινής γνώμης για τις συγκρούσεις και τις καταστροφές που άφησε πίσω του ο Δεκέμβρης του 2008. Θυμάται τους πιο συστημικούς μεγαλοδημοσιογράφους - πιστές μαριονέτες του κράτους, τύπου Παπαχελά, Πρετεντέρη και Μανδραβέλη, να υιοθετούν εξαρχής την εκδοχή της αστυνομίας, δηλαδή ότι μία ομάδα νεαρών επιτέθηκε στο περιπολικό του Κορκονέα και αυτός πυροβόλησε για να σωθεί. Και επιπλέον, να τονίζουν πόσο μεγάλο έγκλημα είναι να αμφισβητείς την ελληνική αστυνομία και τα όργανα της! Ένα 15χρονο παιδί μόλις είχε δολοφονηθεί και αυτοί οι άθλιοι θέλανε να καλύψουν το έγκλημα, να δώσουν άλλοθι και να δικαιολογήσουν τους δράστες.
Σήμερα, η κατάσταση είναι εντελώς διαφορετική. Η ελληνική κοινή γνώμη βρίσκεται σε πλήρη απόγνωση. Άλλοι αυτοκτονούν, άλλοι δεν έχουν λεφτά για να ζεσταθούν, άλλοι αναζητούν λύσεις από την εκταφή του ναζισμού και σχεδόν όλοι βλέπουν την εικόνα που είχαν πλάσει στο μυαλό τους για την Ελλάδα να καταρρέει. Οι συνταξιούχοι βλέπουν τις συντάξεις τους να μειώνονται συνεχώς, οι εργαζόμενοι βλέπουν τους μισθούς τους να κατεβαίνουν διαρκώς και οι άνεργοι αυξάνονται με τρομακτικούς ρυθμούς. Αλλά παρόλα αυτά, η απάθεια τόσων χρόνων και η πίστη/ανοχή στα άτομα που έχουν εξουσία και χρήμα είναι ακόμα εδώ.
Τα κυρίαρχα ΜΜΕ είναι ακόμα εδώ. Οι τράπεζες ακόμα εξουσιάζουν την Ελλάδα, οι πολιτικοί είναι μαριονέτες, οι νταβατζήδες ζουν και βασιλεύουν, η δικαιοσύνη είναι ανύπαρκτη, η αστυνομία τρομοκρατεί και μόνο ο αγωνιζόμενος ελληνικός λαός μπορεί να ανατρέψει την κατάσταση. Αρκεί να καταλάβει ότι έχουμε πόλεμο. Κανονικό πόλεμο. Πόλεμο με θύματα, με νεκρούς, με τραυματίες και με απώλειες. Total war. Οι συγκρούσεις του 2008 ήταν η προειδοποίηση για όσα έρχονται. Η νεολαία προσπάθησε να ξυπνήσει την υπόλοιπη κοινωνία. Φώναζε ότι δεν υπάρχει μέλλον. Ήταν η περιβόητη γενιά των 700 ευρώ, που σήμερα έγινε γενιά των 500 ευρώ.
Μάταια; Το μελλον θα δείξει. Το μόνο σίγουρο είναι ότι αυτοί που δεν συγκινήθηκαν από τον θάνατο του Αλέξη, δεν γίνεται να συγκινηθούν από τις χιλιάδες αυτοκτονίες, τα εκατομμύρια των ανέργων και την κατακόρυφη αύξηση των αστέγων. Τα κυρίαρχα ΜΜΕ μιλάνε για τις τράπεζες, το PSI και τις επενδύσεις. Ούτε ένα μεγάλο ρεπορτάζ δεν έχουμε δει για τις αυτοκτονίες. Ούτε ένα. Ούτε πρόκειται να δούμε. Ούτε ένα ρεπορτάζ για την ανεργία. Όσο υπάρχει πίστη στο νόμιμο και το ηθικό, τόσο θα υπάρχει ανοχή στους φωτογραφικούς νόμους και στο ήθος αυτών που διέλυσαν τη χώρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου