ΣΚΑΣΤΕ, ΑΡΑΞΤΕ, ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΕ

Προτού ξεκινήσουμε το κείμενο ας ξεκαθαρίσουμε ότι καταδικάζουμε τη βία. Την καταδικάζουμε κατηγορηματικά. Βασικά, την καταδικάζουμε 24 ώρες το 24ώρο, για να μπορούμε να εκφέρουμε γνώμη.

Στην ελληνική πολιτική ατζέντα, ειδικά τις τελευταίες μέρες, δεν μπορείς να έχεις άποψη αν δεν καταδικάζεις τη βία κάθε μορφής, εκτός της αστυνομικής. 

Το αστείο είναι ότι όσο συνεχίζεται η κουβέντα περί καταδίκης της βίας, τόσο συσκοτίζονται τα αίτια και οι αφορμές που γεννάνε τη βία, τη μεγενθύνουνε και τη τροφοδοτούνε. Παλιό το κόλπο και μοναδική προτεραιότητα η βιτρίνα, όπως πάντα. Η ουσία δεν ενδιαφέρει, ούτε τους πολιτικούς, ούτε τα κυρίαρχα ΜΜΕ, αλλά ούτε και την κοινή γνώμη, που δεν έχει γνώμη, αλλά πηγαίνει όπου πάει ο ανεμιστήρας των από πάνω. Θα είχε ενδιαφέρον να εξετάσουμε σοβαρά το φαινόμενο της βίας, να δούμε από που προέρχεται, γιατί γιγαντώνεται καθημερινά και πως μπορεί να αντιμετωπιστεί. Σε μία χώρα που είναι βουτηγμένη στην υποκρισία και αγνοεί την ύπαρξη της δικαιοσύνης, δεν υπάρχει λόγος να κάνουμε κάτι τέτοιο.

Εδώ και 3 χρόνια, συνεχίζεται να εφαρμόζεται μία ακραία πολιτική λιτότητας, με τρομερά αποτελέσματα πάνω στην κοινωνία. Αύξηση στις αυτοκτονίες, αύξηση στην ανεργία, αύξηση στις τιμές, αύξηση στους φόρους, αύξηση στα χαράτσια. Μία ολόκληρη χώρα έχει ισοπεδωθεί, ο ναζισμός ήρθε στο προσκήνιο, ο φασισμός είναι δίπλα μας και το κυρίαρχο θέμα είναι η καταδίκη της λαϊκής βίας. Μάλιστα. Και ποιός μας ζητάει να καταδικάσουμε τη βία; Ποιός είναι αυτός ο δίκαιος ηθικός θεσμός - πατερούλης - πολιτικός σχηματισμός, που δεν έχει χρησιμοποιήσει τη βία για να τρομοκρατήσει, να κλέψει, να κυβερνήσει και να προφυλάξει τον εαυτό του με σκανδαλώδη και προκλητικό τρόπο; Το ελληνικό κράτος και τα κυρίαρχα ΜΜΕ.

Η απεργία των εργαζομένων στο μετρό, ανάγκασε τα μεγάλα κανάλια και τους έγκριτους δημοσιογράφους (δηλαδή τις καλοπληρωμένες πόρνες των νταβατζήδων) να εφαρμόσουν τη γνωστή συνταγή. Συκοφάντηση σε κάθε μορφή αγώνα, σε κάθε απεργία, σε κάθε διαδήλωση και σε κάθε διεκδίκηση των από κάτω. Πλέον, τους έχουμε μάθει. Θέλουν να στρέψουν τη μία κοινωνική ομάδα, εναντίον της άλλης για να συνεχίσουν να γυρνάνε τους προβολείς της δημοσιότητας εκεί που θέλουν. Το ίδιοι κάνανε παλιότερα με τους αγρότες, τους εργάτες, τους ταξιτζήδες, τους φοιτητές και τους συνταξιούχους. Όλοι αυτοί είναι διεφθαρμένοι, σύμφωνα με τους άσπιλους και αμόλυντους Παπαχελά, Μανδραβέλη, Πρετεντέρη, Τρέμη, Στάη που, όλως τυχαίως, ξέχασαν να ενημερώσουν το κοινό τους για τη χρεοκοπία της Ελλάδας.  

Όσο για τους πολιτικούς, εδώ τα λόγια είναι περιττά. Η ακροδεξιά παρεούλα της ντόπιας τρόικας, οι άνθρωποι που είναι υπεύθυνοι για την εξαθλίωση ενός λαού, αυτοί που έχουν προκαλέσει χιλιάδες αυτοκτονίες, αυτοί που έχουν γεμίσει την Ελλάδα με μπάτσους και χαφιέδες, αυτοί που έστρωσαν το δρόμο για την εμφάνιση της Χρυσής Αυγής, αυτοί που είναι μπλεγμένοι μέχρι το λαιμό σε όλα τα σκάνδαλα των τελευταίων 40 χρόνων, έχουν χάσει τον έλεγχο και ζητάνε μία συνεχή καταδίκη της βίας. Ειλικρινά, τους καταλαβαίνουμε. Ξέρουν ότι όσο και να καταδικάσεις τη βία, δεν μπορείς να τη σταματήσεις. Το μόνο που κάνουν είναι να φανερώνουν το άγχος τους για τη μαγική στιγμή που θα ξεσπάσει η λαϊκή βία εναντίον τους. Τότε που θα τους πάρει και θα τους σηκώσει. Και, το πιο ωραίο από όλα, είναι ότι δεν θα βρεθεί κανένας, όχι απλά για να τους σώσει, αλλά ούτε καν για να καταδικάσει τη βία εναντίον τους. Μαγεία.

ΥΓ: Ο Δένδιας τζάμπα προσπαθεί να κάνει τον αμερόληπτο σερίφη, που καταδικάζει τη βία των άκρων και θέλει να εγγυηθεί την ομαλότητα. Μία απλή φυσιογνωμική άποψη είναι αρκετή για να πείσει τους πάντες ότι θα μπορούσε να δώσει ρεσιτάλ στα έδρανα της Χρυσής Αυγής. Ποτέ δεν είναι αργά.