ΜΙΑ ΑΛΛΑΓΗ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΝΩ

Αυτό που κυριαρχεί στις πολιτικές κουβέντες, ανεξάρτητα από την προτίμηση και την άποψη του καθενός, είναι ότι χρειάζεται να αλλάξουν πολλά πράγματα στην Ελλάδα για να δούμε κάποιες ορατές βελτιώσεις στην καθημερινότητα μας. Κανείς δεν διαφωνεί με αυτό.

Για να λέμε την αλήθεια, είναι γεγονός ότι αλλάξανε πολλά στην Ελλάδα τα τελευταία 3 χρόνια: Μισθοί, συντάξεις, εργατικά δικαιώματα, διαδικασία απόλυσης, φόροι, χαράτσια, νόμοι και διατάγματα. Πως άλλαξαν τόσα πολλά; Με το φόβο του μνημονίου, με εκβιαστικά διλλήματα, μερικές φορές με κρατική βία ή με αποφάσεις της δικαιοσύνης. Και βέβαια με την πλύση εγκεφάλου των κυρίαρχων ΜΜΕ και την ανοχή της κοινής γνώμης, που δεν έχει γνώμη. Συμπέρασμα πρώτο: Την ώρα που κάποιοι  πολίτες θεωρούν ότι πρέπει να γίνουν βήματα μπροστά για να αλλάξει η χώρα, η χώρα άλλαξε και δεν το πήραμε χαμπάρι. Είναι τραγικό για έναν άνθρωπο να μην μπορεί να αντιληφθεί τι συμβαίνει γύρω του. Μερικές φορές, όμως, είναι ακόμα πιο τραγικό να έχει χάσει και να μην το καταλαβαίνει.

Μέσα σε 3 χρόνια η Ελλάδα είναι, πράγματι, μία άλλη χώρα. Το ΑΕΠ της έχει μειωθεί γύρω στο 30%, οι αυτοκτονίες έχουν σπάσει όλα τα ρεκόρ, η επίσημη ανεργία κάθε μήνα αυξάνεται και πλησιάζει το 30%, πολλοί δουλεύουν χωρίς να πληρώνονται, άλλοι κάνουν ότι πληρώνονται και άλλοι κάνουν ότι δουλεύουν. Εννοείται, πως όλοι οι νόμοι και τα διατάγματα που έχουν ψηφιστεί τα τελευταία 3 χρόνια είναι υπέρ του εργοδότη. Απολύεσαι στην ουσία, αλλά επειδή τυπικά σε διώχνουν και το βαπτίζουν «παραίτηση», δεν μπορείς να πάρεις ούτε το εξευτελιστικό επίδομα των 360 ευρώ το μήνα. Και εμείς ακόμα ψάχνουμε την αλλαγή. Φίλε αναγνώστη η αλλαγή έγινε, μόνο που δεν την έκανε ο λαός. Ενδεχομένως, να έγινε και η επανάσταση που ονειρευόμαστε. Αλλά ούτε αυτή την έκανε ο λάος.   

Η χώρα άλλαξε πραγματικά. Πήγε 50 χρόνια πίσω σε όλα, όχι μόνο στην οικονομία. Στις ιδέες, στον πολιτισμό, στην κουλτούρα , στην ελευθερία της έκφρασης και στην ανεκτικότητα προς το διαφορετικό. Η ακροδεξιά κυβέρνηση της ντόπιας τρόικας κάνει την καλύτερη δυνατή διαχείριση κυβερνητικού «έργου». Καταστολή, αστυνομία, δικαστικές αποφάσεις, φόβος και ΠΛΗΡΗ υιοθέτηση της ναζιστικής ατζέντας. Αν στις επόμενες εκλογές η Χρυσή Αυγή πιάσει διψήφιο νούμερο, θα το οφείλει καθαρά στον Σαμαρά, τον Βενιζέλο και τον Κουβέλη. Η γραμμή ανάμεσα σε μία ήπια πολιτική ενός φασιστικού καθεστώτος και μία βάρβαρη πολιτική ενός δημοκρατικού καθεστώτος είναι πιο λεπτή από όσο μας παρουσιάζουν.  

Τι μπορούμε να περιμένουμε στο μέλλον; Πόσο χειρότερα θα πάνε τα πράγματα; Δεν χρειάζεται απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα. Το βιβλίο του Πρετεντέρη για την κρίση είναι αυτό που μας αξίζει. Μην πει κανείς ότι η ζωή δεν έχει χιούμορ...