ΥΣΤΕΡΑ ΗΡΘΕ Η ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ

Η δήλωση της Αντζελίνα, το τραγούδι του Αγάθωνα, τα ταξίδια του Σαμαρά, το κλίμα που αλλάζει και τα πρώτα σημάδια ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας είναι γεγονός.
Μπορεί να μην τα βλέπουμε εμείς οι κοινοί θνητοί στην καθημερινότητα μας, αλλά για να το λένε τα κόμματα που αποτελούν την κυβέρνηση, τα κανάλια, οι οίκοι αξιολόγησης και οι τραπεζίτες, έτσι θα είναι. Άλλωστε, η οικονομία είναι ψυχολογία.


Είναι καθαρά θέμα οπτικής γωνίας. Μπορεί κάποιος να βλέπει το ποτήρι άδειο και κάποιος άλλος να βλέπει το ίδιο ποτήρι μισογεμάτο. Μπορεί μία γυναίκα να είναι αισιόδοξη πριν από μία επίσκεψη σε νοσοκομείο και μία άλλη να είναι απαισιόδοξη. Μετά από 3 χρόνια μνημόνιο, ΔΝΤ και Ευρωπαϊκή Τράπεζα πάνω από τα κεφάλια μας μάθαμε καλά το μάθημα. Μάθαμε ότι όποτε λένε ότι δεν θα υπάρξουν άλλα μέτρα, ανακοινώνονται νέα μέτρα. Μάθαμε ότι όποτε λένε ότι δεν θα γίνουν περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, γίνονται περικοπές σε μισθούς και συντάξεις. Μάθαμε ότι όποτε λένε ότι θα σταματήσει η ύφεση, η ύφεση αυξάνεται. Τι δεν μάθαμε;

Ότι η "ανάπτυξη" του μνημονίου θα περάσει από πάνω μας. Ότι πολλές από τις χιλιάδες θέσεις εργασίας που χάθηκαν δεν θα ξαναδημιουργηθούν ποτέ. Ότι όσο μεγαλώνει η φτώχεια και η εξαθλίωση τόσο θα δικαιολογούνται νέα δάνεια που θα διασφαλίζουν την υποδούλωση της χώρας. Ότι οι ανθρώπινες ζωές που χάνονται ή υποβαθμίζονται είναι απλά οι συνέπειες της δημοσιονομικής προσαρμογής. Δεν είναι αυτοκτονίες, φυλακίσεις, απολύσεις, κατασχέσεις και εξώσεις. Είναι συνέπειες.

Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση αξιοποιεί την τρομακτική αδράνεια που έχει επικρατήσει και επιδιώκει να αντιστρέψει την πραγματικότητα. Φυσικά, δεν μπορεί να το κάνει αυτό για πάντα. Θα το κάνει μέχρι ενός σημείου. Μέχρι να κουρέψει τις καταθέσεις; Μέχρι να ξεπουλήσει τη δημόσια περιουσία; Μέχρι να γίνει το νέο κούρεμα του αβάστακτου χρέους, μετά τις γερμανικές εκλογές; Μέχρι να γίνουν οι ελληνικές εκλογές; Θα δείξει το μέλλον. Προς το παρόν, όλο το βάρος έχει πέσει πάνω στη βιτρίνα και στην τηλεοπτική προπαγάνδα. 

Μπορεί να μην έχουν σταματήσει οι αυτοκτονίες, αλλά έχουν σταματήσει οι αναφορές στις αυτοκτονίες. Μπορεί να μην έχει σταματήσει η επέλαση της ανεργίας, αλλά έχουν σταματήσει τα δημοσιεύματα για την ανεργία. Μπορεί να μην εξαφανίστηκαν τα χέρια που παρακαλάνε για μία σακούλα με ντομάτες, αλλά σταμάτησαν τα πλάνα από τα χέρια που παρακαλάνε για μία σακούλα με ντομάτες. Μπορεί να μην σταμάτησε η αύξηση των αστέγων, αλλά σταμάτησαν οι φωτογραφίες των αστέγων. 

Το κρίσιμο σημείο είναι να αποφύγουμε τον εθισμό στην απουσία αντιδράσεων και να μην γίνει στάση ζωής η θεωρία που λέει ότι μπορούνε να γίνονται πράγματα για εμάς, χωρίς εμάς και χωρίς να υπάρχει περιθώριο αντιδράσεων. Η ηττοπάθεια είναι ότι χειρότερο μπορεί να συμβεί σε μία χώρα που θα ταλαιπωρείται για πολλά χρόνια από τις πολιτικές ακραίας λιτότητας. Όταν σταματήσουμε να παριστάνουμε τα θύματα σε μία μάχη που δεν έχουμε δώσει, τότε θα τελειώσει απότομα το τεχνητό κλίμα αισιοδοξίας και η κατάσταση θα είναι ξανά εκεί που πρέπει: Στα χέρια μας.