Ο Δεκέμβρης του 2008 δεν άρεσε στους εξουσιαστές. Δεν τους άρεσε καθόλου. Δεν άρεσε, ούτε στα σκυλιά, ούτε στα γουρούνια. Όχι γιατί άλλαξε κάτι στον τρόπο ζωής των ατάραχων ελλήνων, ούτε γιατί ήταν το πιο δυνατό καμπανάκι για την πολλαπλή κρίση που ξεκίνησε να φαίνεται από τότε σε όλα τα επίπεδα. Αυτό που τους τρόμαξε ήταν ότι η νεολαία (που αντιμετώπιζε την βαριά κατηγορία από το φάντασμα της δημοκρατίας και τους πρασινομπλε νταβατζήδες της ότι δεν είχε ουσιαστική ενασχόληση με τα κοινά και την πολιτική) έδωσε την απάντηση της. Και η απάντηση της ήταν γεμάτη λάμψη εξαιτίας της φωτιάς.
Ο Δεκέμβρης του 2008 είπε με λίγα λόγια: "Στα αρχίδια μας η εικονική δημοκρατία και η ελεύθερη επιλογή αγοράς ανάμεσα σε δέκα σαμπουάν, τα κανάλια και οι εφημερίδες σας, τα χρηματιστήρια και οι μετοχές σας, οι τράπεζες και τα λεφτά σας, οι καριέρες και τα ινδάλματα σας. Ζωή θέλουμε". Και τότε αποφάνθηκαν οι δημοκράτες, ναι αυτοί που κατηγορούσαν τους νέους ότι δεν ασχολούνται με την πολιτική: "Καθίστε φρόνιμα ρε κωλόπαιδα που μάθατε και τις διαδηλώσεις γιατί αυτό είναι το σύστημα και δεν αλλάζει, άντε μην βγάλουμε έξω το στρατό, εμείς οι αριστεροί της γενιάς του Πολυτεχνείου, και σας ξεκωλιάσει".
Αυτό που χρειαζόμαστε σήμερα για να πάρουμε κουράγιο είναι οι άγριες, μαζικές και βίαιες συγκρούσεις του Δεκέμβρη σε κάθε γωνιά της χώρας σε συνδυασμό με δημιουργικές δραστηριότητες παντός είδους. Από χαρούμενες συλλογικές κουζίνες και παζάρια, μέχρι καθημερινές εκδηλώσεις σε γειτονιές και πάρκα. Ένα πολύ μεγάλο μέρος της νεολαίας δεν έχει τίποτα να χάσει. Δεν έχει δουλειά, δεν έχει ασφάλιση, δεν έχει μέλλον, δεν έχει ελπίδα. Οι υπόλοιποι παρακαλάνε για μία δουλειά με 400 ευρώ το μήνα. Αστεία πράγματα.
Βέβαια, τα γουρούνια και τα σκυλιά είναι πολλά, αλλά δεν μπορούν να μας τρομάξουν. Αν κοιτάξεις τα μάτια τους θα καταλάβεις την πραγματικότητα. Είναι απλά γουρούνια και σκυλιά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου