Πέρα από τα αιώνια και βολικά διλλήματα που βάζουν τα κόμματα πριν από τις εκλογές (ξανθός ή μελαχρινός, κοντός ή ψηλός, κτλ.) είναι γενικά αποδεκτό ότι κάθε προεκλογική περίοδος διεξάγεται στη σκιά ενός συγκεκριμένου κλίματος. Αυτό το κλίμα στην περίπτωση μας έχει να κάνει με το αύριο της Ευρώπης, ειδικά αν σκεφτούμε ότι σε λίγες μέρες πλησιάζουν οι ευρωεκλογές.
Δεν περιμέναμε απο κανένα κόμμα να κάνει λόγο για το ποια Ευρώπη έχουμε σήμερα, που βαδίζει αυτή, αν μας γεμίζει αισιοδοξία και άλλα τέτοια. Τα κόμματα στην Ελλάδα βλέπουν τις ευρωεκλογές μονάχα σαν ένα χρήσιμο εργαλείο, ή μία επίσημη δημοσκόπηση για τις εθνικές εκλογές και αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει. Λογικό και αυτό. Όταν ο έλληνας μιλάει για Ευρώπη αυτομάτως αποκλείει την Ελλάδα, αλλά ταυτόχρονα εξοργίζεται αν κάποιος ευρωπαίος δεν συμπεριλάβει την Ελλάδα στην Ευρώπη.
Τι είδους Ευρώπη έχουμε σήμερα; Μία Ευρώπη μαριονέτα των τραπεζών. Μία Ευρώπη των αριθμών. Μία Ευρώπη που κλέβει τις καταθέσεις στην Κύπρο. Μία Ευρώπη που καταστρέφει για την πλάκα της ολόκληρες γενιές πολιτών. Μία Ευρώπη που συνεργάζεται απροκάλυπτα με φασίστες και ναζί στην Ουκρανία. Μία Ευρώπη που κατάφερε το ακατόρθωτο: Να ξυπνήσει το φάντασμα του εθνικισμού σε πολλές χώρες ταυτόχρονα! Άρα λοιπόν, μπορεί η ομπρέλα αυτής της Ευρώπης να θεωρείται σαν αιώνια ασπίδα προστασίας για τις χώρες που τη συνθέτουν; Μπορεί να εγγυηθεί ένα καλύτερο μέλλον; Φυσικά και όχι.
Το να στηρίζεις αυτή την Ευρώπη είναι σαν να στηρίζεις το φάντασμα της δημοκρατίας στην Ελλάδα. Βέβαια τα κόμματα έχουν άλλη άποψη: Όλο και κάποιο γεροσάψαλο θα προτιμήσει το σιγουράκι της ΝΔ που του εγγυάται την παραμονή στο πλοίο της Ευρώπης, ακόμα και αν αυτό βυθιστεί ολόκληρο, όλο και κάποιος νέος θα πιστέψει τις εξαγγελίες του ΣΥΡΙΖΑ πως ο Τσίπρας θα αλλάξει τη δομή της Ευρώπης και όλοι θα βρουν ένα λόγο για να διαμορφώσουν τις εξελίξεις.
Με μία καθαρή ματιά θα βλέπαμε ότι αυτή η Ευρώπη δεν ενδιαφέρεται για την ευημερία των κατοίκων της. Εννοείται πως υπάρχουν κάποιες εξαιρέσεις πολιτικών, αλλά χωρίς μεγάλο πεδίο δράσης. Τουλάχιστον για την Ελλάδα είμαστε 100% σίγουροι. Πρέπει να είσαι εντελώς βλάκας για να πιστεύεις ότι ένας μπουζουκόβιος πρώην ποδοσφαιριστής σαν το Ζαγοράκη (που με μεγάλη δυσκολία μιλάει ελληνικά) και μερικές μαριονέτες ακόμα έχουν την όρεξη, την πίστη και τον τρόπο να μας παρουσιάσουν κάτι καλύτερο. Δεν μας αξίζει κάτι καλύτερο πέρα από αυτή την Ελλάδα και αυτή την Ευρώπη και για αυτό και δεν το έχουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου