ΠΟΙΟΣ ΦΟΒΑΤΑΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ;

Χρειάστηκε να περάσουν μερικά eurogroup, ένα δημόσιο διάγγελμα του Τσίπρα, μερικές αισιόδοξες κυβερνητικές ανακοινώσεις, κάτι διαδηλώσεις ενάντια στη λιτότητα και μία αίσθηση περηφάνιας που απλώθηκε σε όλη την ελληνική επικράτεια για να φανερωθεί η αλήθεια. Τελικά, φανερώθηκε.

Το γράψαμε πριν τις εκλογές, το γράφουμε μετά τις εκλογές και είναι μία πασιφανής κατάσταση που δεν γίνεται να κρυφτεί, ακόμα και αν ντοπαριστούμε όλοι με εθνική ανωτερότητα και πάμε με φουστανέλες και τσαρούχια στις Βρυξέλλες για να απαιτήσουμε απο τους εταίρους μας την οριστική διαγραφή του χρέους και τον άμεσο τερματισμό των πολιτικών ακραίας λιτότητας: Η οικονομική κατάσταση της ελλάδας είναι δεδομένη και δεν αλλάζει με ευχολόγια και λεκτικά πυροτεχνήματα. Δεδομένη είναι σήμερα, δεδομένη ήταν και χτες, δεδομένη θα είναι και αύριο, δεδομένη ήταν και το 2003, όταν οι ρουφιάνοι του ΠΑΣΟΚ μας μιλούσαν για εκσυγχρονισμό και ιστορίες για αγρίους.    

Υπάρχει λύση για να τελειώνουμε, μια για πάντα, απο μνημόνια, ελέγχους, ισοδύναμα μέτρα, τόκους και λοιπές ιστορίες; Φυσικά και υπάρχει. Είναι όμως μία δύσκολη και ταυτόχρονα επίπονη λύση που προϋποθέτει πολλές συνθήκες, ζύμωση, παιδεία και γνώση. Είναι μία λύση που απαιτεί την έξοδο της Ελλάδας απο την Ευρωζώνη, την επανεκκίνηση της χώρας απο το μηδέν, την καθιέρωση ενός διαφορετικού τρόπου ζωής, το γκρέμισμα των νταβατζήδων, τη συνειδητή απόφαση των νέων να πάνε να δουλέψουν στα χωράφια και την όρεξη για ένα νέο ξεκίνημα. Όλα αυτά θα αρχίσουν να αποδίδουν καρπούς μετά απο 3-4 χρόνια και τότε θα έχουμε βάσιμες ελπίδες για να αισιοδοξούμε, γιατί δεν θα στηριζόμαστε σε χαρισματικούς και επικοινωνιακούς υπουργούς, αλλά στη δουλειά και την προσπάθεια. 

Ακόμα και αν ο ΣΥΡΙΖΑ έχει όλη την καλή διάθεση να αλλάξει την Ευρώπη και να τσακίσει την παγκόσμια παντοκρατορία των τραπεζών, ακόμα και αν έχει τις καλύτερες των προθέσεων, στο τέλος θα πρέπει να αντιμετωπίσει τις σημερινές συνθήκες. Η Ελλάδα έχει ένα τεράστιο δημόσιο χρέος, μία μη παραγωγική οικονομία και είναι δεμένη απο 349 μεριές. Το μέλλον της χώρας μέσα στο ευρώ είναι ταυτισμένο απόλυτα με τις ορέξεις των ευρωπαίων αξιωματούχων, τα μνημόνια και τα ισοδύναμα μέτρα. Και αν όλα αυτά πάνε καλά και συνεχίσει ο έλληνας να δουλεύει για 400-500 ευρώ, τότε το αριστερό πλεόνασμα που θα προκύψει, (ναι αυτό που έδωσαν οι πανηλίθιοι ακροδεξιοί με τα αστεία ονόματα σε μπάτσους και δικαστές) θα δοθεί σε χαμηλοσυνταξιούχους ή ανέργους. Αυτή είναι η πραγματικότητα, απαλλαγμένη απο κομματικές πινελιές.

Άντε να δεχτούμε και το άλλο: Τα πράγματα θα είναι καλύτερα μετά απο 4 μήνες ή μετά απο ένα χρόνο, γιατί θα έχουμε άλλες κυβερνήσεις σε Ισπανία και Ιρλανδία, γιατί η Ιταλία θα έχει κλατάρει εντελώς και γιατί η Γαλλία δεν μπορεί να συνεχίσει να είναι ένα δεκανίκι των γερμανών. Σωστά όλα αυτά, αλλά a fact is a fact: Ο ΣΥΡΙΖΑ απλά αγόρασε 4 μήνες χρόνο και πέτυχε να παρουσιάσει τα δικά του ισοδύναμα μέτρα για να συνεχίσει να παίρνει τα λεφτά απο το μνημόνιο. Αυτή είναι η αλήθεια και πρέπει να ειπωθεί σε όλους και απο όλους. Ξέρουμε ότι η χώρα έχει διαλυθεί, γνωρίζουμε ότι 40 χρόνια ΠΑΣΟΚ και ΝΔ μας γύρισαν 150 χρόνια πίσω, είδαμε ότι η ακροδεξιά κλίκα του Σαμαρά ήταν μία σοβαρή χρυσή αυγή, αλλά δεν μπορούμε να αγνοήσουμε και το σήμερα.

Η εξουσία πάντοτε επιχειρεί να παρουσιάσει τη δική της αλήθεια, αλλά για το στρατόπεδο των απο κάτω αυτό δεν έχει την παραμικρή σημασία. Σε τελική ανάλυση, ποιος φοβάται την αλήθεια;