Η ΓΟΗΤΕΙΑ ΤΟΥ ΑΒΕΒΑΙΟΥ

Βλέποντας τον τίτλο του κειμένου, κάποιοι μπορεί να πιστέψουν ότι το blog άλλαξε προσανατολισμό και αφήσαμε στην άκρη τα κοινωνικά/πολιτικά/οικονομικά θέματα για να ασχοληθούμε με το λαβύρινθο των ερωτικών σχέσεων.

Όχι φίλοι αναγνώστες, παραμένουμε σταθεροί στη θεματολογία μας και πρέπει να ομολογήσουμε ότι μετά απο πάρα πολλά χρόνια οι πολιτικές εξελίξεις στη χώρα έχουν αποκτήσει αληθινό ενδιαφέρον, αφού υπάρχει αγωνία και βάσιμη υποψία ότι αυτή τη φορά το παιχνίδι θα παιχτεί μέχρι τέλους και το αποτέλεσμα είναι ανοιχτό. Μπορεί να βρεθούμε μπροστά σε μία πανωλεθρία και ένα εφιάλτη, αλλά μπορεί να πετύχουμε και μία ανέλπιστη και μεγάλη νίκη. Το καθοριστικό στοιχείο της αβεβαιότητας έκανε την είσοδο του και αυτομάτως το "παιχνίδι" συγκεντρώνει πολλά βλέμματα.  

Έχουμε γράψει πολλές φορές στο παρελθόν ότι τα οικονομικά δεδομένα για την Ελλάδα είναι συγκεκριμένα και δεν υπάρχει περιθώριο για ελιγμούς. Ποια είναι αυτά τα δεδομένα;

1) Η Ελλάδα το 2010 χρεοκόπησε και δεν μπορούσε να βρει λεφτά απο πουθενά για να καλύψει τις υποχρεώσεις της. Δεν μπορούσε δηλαδή να δανειστεί λεφτά, όπως κάνουν όλα τα κράτη παγκοσμίως  και όπως κάνει η Ελλάδα συστηματικά, προτού καν συγκροτηθεί σε ανεξάρτητο κράτος.

2) Η ΕΚΤ, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το ΔΝΤ δέχτηκαν να δώσουν λεφτά στην Ελλάδα με την απαραίτητη προυπόθεση να υπογράψει το περιβόητο μνημόνιο. Το μνημόνιο περιέγραφε συγκεκριμένα και κυνικά τους σκληρούς όρους που έπρεπε να εφαρμόσει η Ελλάδα για να εξασφαλίσουν οι δανειστές τα λεφτά τους.     

3) Το μνημόνιο απέτυχε, ή για την ακρίβεια τα διέλυσε όλα, αλλά εδώ σας έχουμε μία έκπληξη. Ποιος σας είπε ότι το μνημόνιο δημιουργήθηκε για να πετύχει; Κανένας. Επιπλέον, κανένας λογικός άνθρωπος (οι καλοπληρωμένες δημοσιογραφικές πουτάνες δεν είναι λογικοί άνθρωποι, είναι χρήσιμες μαριονέτες) δεν βρέθηκε εδώ και 5 χρόνια να μας πει έστω και ένα γαμημένο επιχείρημα υπέρ του μνημονίου και της ισοπέδωσης της ελληνικής οικονομίας. Μόνο γενικότητες του στυλ "να γίνει αποτελεσματικό το δημόσιο" και να "παταχθεί η γραφειοκρατία" λες και χρειάζεται να ισοπεδώσεις μία χώρα για να τα πετύχεις αυτά.    

4) Οι δανειστές, ή αλλιώς οι εταίροι μας, ή αλλιώς η πολιτισμένη δύση, το μόνο που ήθελαν ήταν το εξής (αυτό που θέλει ο κάθε άνθρωπος που δανείζει λεφτά σε κάποιον άλλο): Να πάρουν τα λεφτά τους πίσω. Τίποτα άλλο. Αυτό ήταν και είναι το κομβικό σημείο που πολλοί έλληνες δεν κατάλαβαν. Π.χ. πίστευαν ότι το ευαίσθητο ΔΝΤ είναι ένα φιλανθρωπικό ίδρυμα που βοηθάει άρρωστα κράτη. Όχι αγαπητέ μαλάκα, δεν είναι έτσι. Το ΔΝΤ, η ΕΚΤ και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θέλουν τα λεφτά τους και τίποτα άλλο. Δεν τους ενδιαφέρει αν αυτά τα λεφτά προέλθουν απο φορολόγηση πλουσίων ή απο κλείσιμο σχολείων.  

5) Όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις του μνημονίου επέλεξαν το ρόλο του υποτακτικού ραγιά, κάτι απόλυτα συμβατό με τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις του μνημονίου έκαναν αυτό που τους έλεγαν και σαν αντάλλαγμα έπαιρναν τη δόση τους.     

Σήμερα, τα πράγματα φαίνεται να έχουν αλλάξει. Η νέα κυβέρνηση δείχνει να ακολουθεί άλλο δρόμο και αυτός ο δρόμος οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε σύγκρουση ΑΝ πάει μέχρι τέλους. Υπάρχει πάντα η περίπτωση της πολιτικής κωλοτούμπας, αλλά μιλάμε με τα σημερινά δεδομένα. Η σύγκρουση βέβαια δεν σημαίνει ότι το αύριο θα είναι καλύτερο, ούτε ότι η οικονομική κατάσταση θα βελτιωθεί. Σημαίνει όμως ανεξαρτησία, νέα αρχή και αποκατάσταση της λογικής. Γιατί, η συνέχιση ενός τρισάθλιου προγράμματος είναι η κατάργηση της λογικής.  

Η σημερινή εκτίμηση λέει ότι αν όντως έχει κυριαρχήσει, μετά απο πολιτική ωριμότητα και άφθονη σκέψη, η περηφάνια του ελληνικού λαού, και όχι μία πρόσκαιρη περίοδος επαναστατικότητας, τότε πάμε για επική έξοδο απο την Ευρωζώνη. Πάμε για κάτι διαφορετικό, πιο άγνωστο και πιο επίφοβο. Αυτό όμως είναι και η μόνη λύση για να αλλάξει δραστικά η κατάσταση στη χώρα.

Μετά απο 5 χρόνια καταστροφής και μιζέριας, έχουμε εμπειρία και γνώση. Αν μείνουμε στα μνημόνια, απλά θα έχουμε τη δόση μας. Τα ψέματα τελειώσαν. Αν θέλουμε κάτι διαφορετικό, τώρα είναι η ώρα να το διεκδικήσουμε, όμορφα και ωραία. Οι επιλογές του ελληνικού λαού είναι ξεκάθαρες και κανένας δεν έχει το δικαίωμα να πει ότι δεν ξέρει. Ίδωμεν...