ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ MADE IN GREECE

Ακόμα μία ειδήση πέρασε στα ψιλά κατά τη διάρκεια της προηγούμενης εβδομάδας, χωρίς να μας προβληματίσει, τουλάχιστον στο βαθμό που θα έπρεπε.

Και όμως, με λίγη παραπάνω προσοχή σε αυτή την είδηση θα μπορούσαμε να κατανοήσουμε τις βαθύτερες αιτίες της κρίσης και γιατί φτάσαμε σε αυτό το σημείο. 

Το συγκλονιστικό νέο ήταν ότι «το νέο μνημόνιο κλείνει τις αστυνομικές σχολές». Επειδή τα τελευταία χρόνια ένας μεγάλος αριθμός μαθητών δηλώνει αστυνομικές σχολές, προκειμένου να εξασφαλίσει μία σίγουρη δουλειά μετά το λύκειο, η κυβέρνηση αποφάσισε να σταματήσει η εισαγωγή σε αυτές τις σχολές για 1-2 χρόνια. Τα μόνα σχόλια που έγιναν, με αφορμή αυτό το νέο, ήταν του τύπου «ούτε την ασφάλεια μας δεν μπορούν να εγγυηθούν», ή «που είναι το κράτος».

Δυστυχώς, δεν βρέθηκε κανείς να πει το αυτονόητο. Ότι χιλιάδες αγόρια και κορίτσια 18 χρονών, δηλαδή παιδιά πάνω στο άνθος της ηλικίας τους, επιδιώκουν να γίνουν μπάτσοι, για να εξασφαλίσουν μία κωλοδουλειά και 600-700 ευρώ το μήνα. Ούτε σκέφτηκε κάποιος τι μέλλον μπορεί να έχει μία κοινωνία, που το πιο ζωντανό κομμάτι της, αντί να προβληματιστεί, να ξεσηκωθεί, να ψαχτεί, να ερευνήσει, να αμφισβητήσει και να δημιουργήσει, επιλέγει να ενισχύσει το έργο της ελληνικής αστυνομίας. 

Μας χωρίζουν μόλις 4 χρόνια από τα Δεκεμβριανά του 2008. Τότε, που ένας πορωμένος μπάτσος δολοφόνησε στα Εξάρχεια τον 15χρονο Αλέξη Γρηγορόπουλο και ένα κύμα οργής εξαπλώθηκε σε όλη την Ελλάδα. Τότε που οι μαθητές, από την Αλεξανδρούπολη μέχρι το Ηράκλειο και από το Αγρίνιο μέχρι τη Ρόδο, κατέβηκαν στο δρόμο και ταρακούνησαν κάθε φιλήσυχο Έλληνα ανά την επικράτεια, που, αραχτός πάνω στον καναπέ του, είχε την ψευδαίσθηση ότι όλα πάνε καλά. Ήταν μία προειδοποίηση για αυτά που βιώνουμε σήμερα. Η κρίση ήταν εδώ από τότε, καθότανε στο διπλανό σκαμπό και χαμογελούσε, αλλά οι περισσότεροι έκαναν ότι δεν την έβλεπαν γιατί δεν είχε οικονομικό αντίκτυπο στη ζωή τους.

Σήμερα, 4 χρόνια μετά, πολλά από εκείνα τα παιδιά παρακαλάνε να ενταχθούν στην αστυνομία. Στην ίδια αστυνομία που έκανε ότι μπορούσε για να μην μαθευτεί το περιστατικό της δολοφονίας του Αλέξη. Του συμμαθητή τους. Του συνομήλικου τους. Και όλα αυτά, την ίδια περίοδο που ο Ευρωπαϊκός Τύπος είναι γεμάτος από πύρινα άρθρα εναντίον της ελληνικής αστυνομίας, των βασανιστηρίων μέσα στα τμήματα και των στενών σχέσεων μεταξύ των μπάτσων και των ναζί. Την ίδια περίοδο που η αστυνομία διαλύει μαζικές συγκεντρώσεις με εξωφρενική χρήση δακρυγόνων, ανοίγει κεφάλια και έρχεται καθημερινά αντιμέτωπη με τον αγωνιζόμενο ελληνικό λαό.   

Η επιθυμία των μαθητών να ενταχθούν μαζικά στην αστυνομία και το επικείμενο κλείσιμο των αστυνομικών σχολών (εξαιτίας της μεγάλης ζήτησης) δεν είναι άλλο ένα αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης. Αντιθέτως, είναι βασικότατη αιτία της κρίσης που ταλαιπωρεί την Ελλάδα εδώ και δεκαετίες. Το έχουμε πει άπειρες φορές και το λέμε άλλη μία. Η κρίση που βλέπουμε σήμερα δεν είναι μόνο οικονομική. Είναι κυρίως ηθική, κοινωνική και πολιτισμική. Είναι κρίση αξιών.

Αναρωτήθηκε κανείς, άραγε, με τι αξίες γαλουχήθηκαν τα σημερινά 18χρονα παιδιά;  Η απάντηση είναι εύκολη: Με την αξία του παντοδύναμου χρήματος, που αρκεί να το έχεις στην τσέπη και όλοι σε προσκυνάνε, χωρίς να ενδιαφέρονται καθόλου πως το απέκτησες. Τι πραγματικά δίδαξαν στα παιδιά οι γονείς, οι συγγενείς, οι δάσκαλοι, οι καθηγητές και οι φίλοι τους; Την περιβόητη νοοτροπία «ζήσε και άσε τους άλλους να πεθάνουν» ή αλλιώς «πάρε τα λεφτά και τρέχα» όπως πρωτοδίδαξε ο Mark Renton στο κλασικό Trainspotting.

Εκτός από τα σχολικά βιβλία, τι άλλο μπορεί να διάβασαν τα 18χρονα παιδιά στη μέχρι τώρα ζωή τους; Το σκουπιδαριό του ελληνικού lifestyle, τις αποκαλυπτικές συνεντεύξεις των «πιο ηλίθιος πεθαίνεις» μοντέλων και τα αισθησιακά πρωτοσέλιδα των αθλητικών εφημερίδων κάθε Δευτέρα. Όσο για το επίπεδο των σχολείων, τα λόγια είναι περιττά.

Το εκπαιδευτικό σύστημα καλλιεργεί συνειδητά πειθαρχημένα παπαγαλάκια, ικανά να αποστηθίσουν ότι άχρηστη μαλακία τους επιβάλλουν. Επιλέγει μία διδασκαλία που σιχαίνεται την ανάπτυξη της κριτικής ικανότητας των μαθητών και ευλογεί την τυφλή υπακοή. Αναπτύσει εναν πολύπλευρο ανταγωνισμό, ακόμα και σε ανούσια θέματα, που αποσκοπεί στην κατάργηση κάθε έννοιας συμπαράστασης και στήριξης στους πιο αδύνατους.

Σήμερα μπάτσοι, αύριο βασανιστές, μεθαύριο ταγματασφαλίτες. Φτιαγμένοι με την κλασική και πατροπαράδοτη συνταγή. Καλή μας χώνεψη.    

ΥΓ: Μετανάστες που διανυκτέρευσαν στο λιμάνι της Μυτιλήνης δέχτηκαν επίθεση από ομάδα ατόμων που πέταξε πέτρες εναντίον τους. Το αποτέλεσμα της επίθεσης ήταν να τραυματιστεί μία έγκυος γυναίκα που ήταν ανάμεσα στους μετανάστες. Live your myth in Greece ή αλλιώς πότε είπαμε ότι θα πάρουμε τη δόση;