Μία μέρα πριν ανοίξουν οι κάλπες και όπου και αν στρέψεις την προσοχή σου αντιλαμβάνεσαι ότι οι ντόπιοι εκπρόσωποι της οικονομικής ολιγαρχίας - μαριονέτες του ΔΝΤ έχουν χάσει το παιχνίδι. Αυτό, κατά πάσα πιθανότητα, θα επιβεβαιωθεί και από τα αποτελέσματα των εκλογών, αν και είναι σίγουρο ότι το παιχνίδι δεν θα κριθεί στο γήπεδο της κάλπης.
Απαιτείται καθημερινή δράση και συντονισμένος αγώνας για να καταφέρουμε να ανατρέψουμε τις πολιτικές ακραίας λιτότητας. Το να περιμένουμε ότι με ένα φακελάκι θα αλλάξουν τα πράγματα προς το καλύτερο είναι τουλάχιστον αστείο και έχουμε εξηγήσει αρκετές φορές το γιατί.
Βέβαια, τα σημάδια άτακτης κατάρευσης που παρουσιάζει το φάντασμα της ελληνικής δημοκρατίας δεν πρέπει να περνάνε απαρατήρητα. Απο που να ξεκινήσεις και που να τελειώσεις. Από την ομιλία του Βενιζέλου στο Σύνταγμα, που μάζεψε λιγότερο κόσμο και από την Δόξα Κρανούλας; Από τα σημερινά "ΝΕΑ" που εκλιπαρούν τον κόσμο να ψηφίσει αυτά που ψήφιζε τόσα χρόνια; Από τη σημερινή "Καθημερινή" που τονίζει πόσο επιτυχημένη ήταν η παρουσία του ΑΤΜ σαν πρωθυπουργού; Από τα παραμορφωμένα μούτρα των ιερόδουλων της δημοσιογραφίας που βλέπουν το τέλος να έρχεται και να πλησιάζει η ώρα που θα αποδωθεί η πραγματική λαϊκή δικαιοσύνη; Από το γεγονός ότι κανείς δεν θα έχει τη νομιμοποίηση να περάσει τα νέα εξουθενωτικά μέτρα του Ιουνίου που έχουν αποφασιστεί;
Ολα αυτά δείχνουν ένα πράγμα. Έχουν χάσει ήδη. Όση βία και αν χρησιμοποιήσουν, όσα δακρυγόνα και αν πετάξουν, όσους σταθμούς του μετρό και αν κλείσουν, όσοι νεκροί και αν υπάρξουν, όσα ψέμματα και αν εκτοξεύσουν τα παπαγαλάκια τους, το αποτέλεσμα δεν αλλάζει. Κρέμονται από τον γκρεμό και ψάχνουν για ένα χέρι βοήθειας. Δεν αργεί η ώρα που ο αγωνιζόμενος λαός θα τους δώσει την τελική κλωτσιά στα μούτρα και θα τους φτύνει καθώς πέφτουν στην άβυσσο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου