Σελίδες

Παρασκευή 24 Φεβρουαρίου 2012

ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ ΓΙΑ ΔΑΚΡΥΑ ΠΕΤΡΟ

Ο ερχομός της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα, εκτός απο τις τραγικές συνέπειες που επέφερε στο 90% του κόσμου, μας βοήθησε να καταλάβουμε ότι το οικοδόμημα αρκετών μεγάλων ιδιωτικών επιχειρήσεων δεν ήταν τίποτα άλλο παρά παλάτια χτισμένα πάνω στην άμμο. Λίγες μέρες πριν, ο αυτοδημιούργητος και πολυτάλαντος κύριος Κωστόπουλος γνωστοποίησε με μία μακροσκελή ανακοίνωση στο ελληνικό κοινό, ότι η εκδοτική εταιρεία του βάρεσε κανόνι.


Στην ανακοίνωση του, πέρα απο τις προσωπικές εξηγήσεις που δίνει για το κανόνι, αρνείται να παραδεχτεί τα αυτονόητα ακόμα και τώρα που όλα έχουν τελειώσει.

Ο Κωστόπουλος μπορεί να είναι ωραίος τύπος για να πας για καφέ μαζί του ή για να κάνεις μία κουβέντα. Το θέμα δεν είναι προσωπικό. Είναι γεγονός ότι αυτός ο κύριος, επί δεκαετίες, τάιζε τον έλληνα με σκατά. Πολλά σκατά, που φρόντιζε να τα τυλίγει σε φανταχτερές συσκευασίες για να πουλάνε σαν τρελά. Μέχρι εδώ, μαγκιά του. Ας δούμε όμως και την κληρονομιά που άφησε πίσω του.  Το γιγάντωμα του lifestyle, την έκρηξη της ανούσιας κατανάλωσης, τη θεοποίηση κάποιων εντελώς ατάλαντων μοντέλων-ηθοποιών-τραγουδιστών και την πλήρης στήριξη στο πολιτικό, οικονομικό, επιχειρηματικό και εκδοτικό κατεστημένο της χώρας. That's all folks.

Πως το κατάφερε αυτό; Με το γνωστό κόλπο. Προσφέροντας σκατά. Σκατά που στη σημερινή εποχή, όχι μόνο δεν ελκύουν τον ελληνικό λαό, αλλά τον αηδιάζουν. Όταν έχεις να σκεφτείς τι θα φας, πως θα ζεσταθείς και σε ποια χώρα θα ψάχνεις για δουλειά σε μία εβδομάδα απο τώρα, είναι λίγο δύσκολο να ενδιαφερθείς για τα "10 πράγματα που πρέπει να κάνει ένας άντρας μέχρι τα 30 του", τα "5 πιο hot μαγαζιά που πρέπει να πας αυτό το χειμώνα" και τα "173 trendy δώρα που θα ρίξουν την γκόμενα - τον γκόμενο των ονείρων σου". Μία ειλικρινής προσέγγιση, θα ήταν η παραδοχή της αλήθειας, αλλά ίσως αυτή είναι αρκετά σκληρή για να ομολογηθεί.

Και αν κύριε Κωστόπουλε το αποενοχοποιημένο lifestyle δεν έχει καμία ευθύνη για τη διαπλοκή που κάλυψε τα πάντα, τότε δεν συμβαίνει το ίδιο με τα editorial που δεν έβρισκαν κάτι κακό στις φιλικές σχέσεις πολιτικών και επιχειρηματιών ή με τις συνεντεύξεις του Σημίτη, στις οποίες γινόταν ιδιαίτερη αναφορά και στα οικονομικά "κατορθώματα" του, αλλά και στο λαδί σακάκι, που έδειχνε την ανθρώπινη πλευρά του. Τώρα αν θέλεις να μας πεις ότι δεν είχες τη δύναμη και την επιρροή του Λαμπράκη και του Μπόμπολα, έχεις δίκιο, αν και είναι σίγουρο ότι πολύ θα ήθελες να γίνεις. Ομολογώ ότι, τηρουμένων των αναλογιών, καλά τα πήγες και εσύ. Δεκάδες περιοδικά, με το ίδιο στυλ, που είχαν τρομερή έφεση στην κατασκευή πλαστικών προτύπων με προκαθορισμένη ημερομηνία λήξης και διαρκές κυνήγι του αμερικανικού ονείρου - που κατέληξε ελληνικός εφιάλτης.

Πάντως, το όλο σκηνικό θα μπορούσε να έχει πλάκα, αν δεν έκρυβε πίσω του εκατοντάδες άνεργους, φτώχεια, κατασχέσεις και το γκρέμισμα ενός μικρού "βασιλιά". Φαντάζεστε τον αρχηγό των ΜΑΤ, στο κοντινό μέλλον, να δηλώνει ότι δεν έχει ευθύνη για τη ρίψη δακρυγόνων, τον Βενιζέλο να λέει ότι δεν φταίει για τα έκτακτα χαράτσια και τον Κόκκαλη να κατακεραυνώνει τη διαφθορά; 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου